Mrożek w trójce tanecznej
"Testament optymisty" w reż. i choreogr. Dominiki Knapik w Teatrze Łaźnia Nowa w Krakowie. Pisze Joanna Targoń w Gazecie Wyborczej - Kraków.
Taneczna trójka jest dowcipna i utalentowana, spektakl niedługi, Mrożek tu i ówdzie się wyłania, choć właściwie mógłby się wyłaniać jakikolwiek inny tekst. "Testament optymisty" to kolejny spektakl z Łaźniowego cyklu opowiadań Mrożka przekładanych na scenę metodami dowolnymi, za to z zachowaniem tekstu w całości. Tutaj tekst był krótki, znacznie krótszy niż przedstawienie. Opowiadanie Mrożka można streścić tak: "Wszystko jest w porządku, świat trwa, ludzie jakoś sobie radzą, tylko dlaczego niosą mnie w zamkniętej skrzyni?".
Trójka wykonawców okazała się wszechstronnie utalentowana. Dominika Knapik (aktorka i tancerka) znakomicie śpiewała, grała też na perkusji. Magdalena Przybysz (tancerka i performerka) grała na gitarze. Tomasz Chołoniewski (perkusista) tańczył i śpiewał. Wszyscy wykazali się też talentem aktorskim, poczuciem humoru i wdziękiem.
Każdy z nich stworzył postać - Dominika Knapik szaleńczo wysportowaną królową fitnessu w różowo-fioletowym obcisłym stroju gimnastycznym, Magdalena Przybysz zasępioną i przygarbioną zakonniczkę, Tomasz Chołoniewski polskiego wąsatego mena. Postaci przaśne, swojskie, leciutko tylko przerysowane. Aktorzy nie trzymali się kurczowo postaci, wchodzili w nie i wychodzili z nich swobodnie i lekko.
Można było podziwiać sprawność i precyzję ruchu Dominiki Knapik. Bawić się kontrastem między wyglądem Magdaleny Przybysz i nieoczekiwanie ujawnianymi umiejętnościami ruchowymi (przykurczona zakonniczka potrafiła wykonywać to samo co królowa fitnessu). Słuchać niezwykłych dźwięków wydobywanych z perkusji i zestawu garnków. Słuchać piosenek. Tyle tylko, że ruchowo-muzyczne etiudy i do siebie, i do "Testamentu optymisty" odnosiły się dość luźno. Słowa Mrożka były takim samym abstrakcyjnym składnikiem abstrakcyjnej całości jak ruch, muzyka i piosenki. Zapewne spektakl miał odnosić się do naszej rzeczywistości, na co wskazywał swojski charakter postaci, ale komentarz się nie udał, nie wydostał na powierzchnię.
