Hiszpański dom kobiet
W imię niewzruszonych kanonów obyczajowości, zgodnie z zasadami, które obowiązywały w tym kraju z pokolenia w pokolenie, w poczuciu przynależności do pewnej sfery społecznej i wreszcie dla opinii i dla religii - Bernarda Alba zbudowała i strzegła swego domu kobiet. Ileż w nim kryło się namiętności, skrywanego buntu, niewyżytej energii. Ile zawodu wobec życia...
Frederico Garcia Lorca pisząc tę sztukę w roku swej tragicznej śmierci (1936) przedstawiał rzeczywistość wobec której się buntował i którą starał się rozbić i unicestwić. Dziś ta sztuka, mniej poetycka od innych sztuk Lorki, stanowi nie tylko pewien ciekawy dokument epoki, ale także odsłania przed nami głębię ludzkich przeżyć i doznań tak znakomicie uchwyconych i zarysowanych. "Dom Bernardy Alba" jest ponadto sztuką, która stwarza okazję do znakomitego popisu aktorskiego dla wszystkich niemal wykonawczyń.
Przedstawienie Poniedziałkowego Teatru TV we wnikliwej i czujnej reżyserii Krystyny Meissner (na tle interesującej scenografii Xymeny Zaniewskiej) było właśnie ważkie przez fakt znakomitej i celnej obsady. W roli tytułowej wystąpiła Zofia Rysiówna - reprezentująca typ zaciętej, pewnej siebie i swoich racji kobiety. Bernardę Alba Rysiówna słusznie pozbawiła cech demonicznych. Obok niej uznanie trzeba wyrazić właściwie wszystkim paniom występującym w rolach wiodących.
