Artykuły

To nie był zły czas dla naszych teatrów, galerii czy scen muzycznych. Pomimo mizerii finansowej, w regionie nie zabrakło wartych uwagi spektakli, koncertów i wystaw. Nie odnotowaliśmy spektakularnych porażek - w Polsce Gazecie Wrocławskiej o mijającym roku w teatrze.

TEATR

- Spektakl "Trans-Atlantyk" [na zdjęciu] w reż. Jarosława Tumidajskiego we Wrocławskim Teatrze Współczesnym. Za trafną formę portretu dzisiejszej Polski, prezentowaną w ramach utworu Gombrowicza.

- Spektakl "Był sobie Andrzej, Andrzej, Andrzej i Andrzej" autorstwa dramaturgiczno-reżyserskiego duetu Paweł Demirski - Monika Strzępka w wałbrzyskim Teatrze im. J. Szaniawskiego.

To kolejna, po przedstawieniu "Był sobie Polak, Polak Polak i diabeł" (2007 r.), bardzo udana realizacja pary artystów, pokazywana w Wałbrzychu. Antyneoliberalna epopeja w zabawny i dosadny sposób pokazuje mentalność współczesnych Polaków. Nasze zalety i słabość do kłótni i tęsknotę za prawdziwymi autorytetami.

- Sztuka "Czas terroru" na kanwie "Róży" Stefana Żeromskiego w reżyserii Lecha Raczaka w Teatrze im. Modrzejewskiej w Legnicy. Niech rekomendacją będzie będzie cytat z eseju Jolanty Kowalskiej w miesięczniku "Teatr": "Lech Raczak przestrzega przed radykalizmem, zwłaszcza tym, który usiłuje wypalić wszelkie zło historii żelazem i siarką. Lecz równocześnie ma wiele sentymentu dla tych, wciąż odnawiających się, marzeń o lepszym życiu".

KITY

- "Gwiazda śmierci" Marcina Cecki w reżyserii Krzysztofa Garbaczewskiego w Teatrze im. Szaniawskiego w Wałbrzychu. To dzieło, bez wątpienia awangardowe, bardziej przypomina multimedialny happening niż spektakl teatralny. Widzowie usadzeni w kinie Zorza oglądali różne migające bez specjalnego sensu obrazy, na dodatek musieli słuchać pseudofilozoficznego bełkotu nagryzmolonego wcześniej przez Marcina Ceckę. Pseudoartystyczna hucpa.

- Pomysł samorządu Jeleniej Góry na współpracę z prywatnym teatrem Imka Tomasza Karolaka. Miasto zaangażowało się w reklamę prywatnego przedsięwzięcia, zamiast wspierać własnych artystów. Imka w końcu nie zaistniała w Jeleniej Górze. Ponoć nie było chętnych na drogie bilety.

- Konflikt Jacka Głomba, dyrektora Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy, z reżyserką Anną McCracken, dotyczący spektaklu "Mamatango". Artystka, wbrew umowie zawartej z teatrem, nie zgodziła się na wniesienie poprawek do sztuki przed jej premierą i porzuciła pracę nad jej zakończeniem, a potem zażądała usunięcia jej nazwiska z listy twórców spektaklu. Sąd przychylił się do wniosku reżyserki i nakazał zdjęcie z afisza spektaklu w nieakceptowanej przez nią wersji. Teatr może grać spektakl w innej odsłonie. Jednak niesmak pozostał. I pytanie: czy nie można było się porozumieć bez sądu?

HITY

- Opera "La Traviata" Giuseppe Verdiego w reżyserii Anny Długołęckiej, która jest też autorką scenografii i zajęła się inscenizacją dzieła. Pokazywane w Parku Wielokulturowym "Stara Kopalnia" w Wałbrzychu widowisko z udziałem wałbrzyszan, przy dźwiękach Orkiestry Symfonicznej Filharmonii Sudeckiej, okazało się strzałem w dziesiątkę. Mimo niesprzyjającej atmosfery, w jakiej odbywały się próby do spektaklu, dzieło obroniło się walorami artystycznymi. Było spójnie, ciekawie i widowiskowo.

- "Romeo i Julia" w Operze Wrocławskiej - balet Sergiusza Prokofiewa w inscenizacji i z choreografią Jerzego Maka-rowskiego, z dekoracjami i kostiumami Ryszarda Kai. Jedno z arcydzieł gatunku było niemałym wyzwaniem dla choreografa i tancerzy. Artyści sprostali mu bez problemu.

KITY

- Zmniejszenie budżetu dla Międzynarodowego Festiwalu Wratislavia Cantans przez urząd marszałkowski i Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Za niewiedzę urzędników, którzy poinformowali organizatorów o nieprzyznaniu dotacji niedługo przed ubiegłoroczną odsłoną imprezy, podczas gdy program festiwalu jest konstruowany z co najmniej dwuletnim wyprzedzeniem.