Fredro w powiecie
Teatr Nowy zwykle serwuje kilka premier tej samej sztuki. Jedną dla władz, drugą swej Loży Patronów i gdzieś tak po tygodniu dopiero dla prasy. Teatr Polski przyjął inną strategię. Przed wakacjami zaprosił nas na otwartą próbę generalną swoich najnowszych "Ślubów panieńskich". 4 września wystąpił z ich wielkopolską premierą wyjazdową w Nowym Tomyślu, a dopiero na 24 września w swoje 124 urodziny zawinszował sobie poznańską Fredry premierę. Dlaczego jednak tyle jest tych premier i dlaczego pojawiła się ona na wyjeździe?
Polski pod wodzą Waldemara Matuszewskiego chce jeździć ze swoimi przedstawieniami - tak jak to w PRL było w zwyczaju - w teren. A to budzi, szczerze mówiąc, nader ambiwalentne odczucia. Objazdowa za ancien regime scena gnieźnieńska, uznała, że lepiej jest zapraszać widzów do siebie, niż grać - tak jak za czasów Bogusławskiego - gdzieś tam po strażackich remizach. Ale, jeśli rzeczywiście na jakimś terenie pojawiło się autentyczne zapotrzebowanie na teatr, to dlaczego właściwie tego nie wykorzystać? Czy rzeczywiście jednak jest takie zapotrzebowanie?
Na to pytanie nowotomyska premiera nie dała jednak odpowiedzi. Na widowni nie było kompletu widzów, nie było też najbardziej oczekiwanej młodzieży szkolnej. Stawiły się natomiast w komplecie władze samorządowe i to nie tylko z terenu tego powiatu. Niemniej jednak brak młodej i żywo reagującej widowni okazał się dotkliwy. Zabrakło tu po prostu takich, którzy autentycznie byliby w stanie się tym magnetyzmem serc pasjonować, bo dotąd po prostu fredrowskich "Ślubów" nie widzieli.
Jakie jednak jest to przedstawienie? Aby móc liczyć na sukces, trzeba albo mieć świetnych aktorów, albo świetny pomysł reżyserski całości. Jan Buchwald miał kilka drobnych pomysłów, jak chociażby owe gdakające zza sceny kury, czy modne tańce. Nie miał jednak jednego, wszystko ogarniającego, pomysłu inscenizacyjnego. Wydaje się też, że reżyserując gościnnie w obcym teatrze nie umiał, tak łatwo jak Kaliszu, nawiązać wspólnego języka z aktorami. I w sumie powstało tu przedstawienie solidne, ale nie więcej chyba niż poprawne...
