Warszawa. "Źródła teatru" - cykl wykładów w Instytucie Teatralnym
Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego zaprasza na cykl wykładów Mirosława Kocura "Źródła teatru". Pierwsze spotkanie odbędzie się dziś - 11 października o godzinie 18.00 w siedzibie Instytutu Teatralnego (ul. Jazdów 1, Warszawa) i będzie poświęcone sztuce performansu na Bali.
Ślady praktyk, które Grecy nazwali "teatrem", można rozpoznać w najwcześniejszych świadectwach kulturowej działalności człowieka. Antropolodzy twierdzą wręcz, że powstanie sztuki teatru nie było przypadkiem lecz koniecznością ewolucyjną. Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego zaprasza na cykl wykładów Mirosława Kocura - kulturoznawcy, historyka teatru, reżysera, profesora Uniwersytetu Wrocławskiego i krakowskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. L. Solskiego. Pierwsze spotkanie odbędzie się w najbliższy poniedziałek - 11 października o godzinie 18.00 w siedzibie Instytutu Teatralnego (ul. Jazdów 1, Warszawa) i będzie poświęcone sztuce performansu na Bali. Szczegóły dotyczące cyklu znajdują się na www.instytu-teatralny.pl.
ŹRÓDŁA TEATRU - wykłady Mirosława Kocura w Instytucie Teatralnym
11 października 2010, g.18.00
SZTUKA PERFORMANSU NA BALI
Wyspa Bali to unikalne laboratorium kulturowe, praktyki tradycyjne trwają tam wciąż w znakomitej symbiozie ze współczesną cywilizacją globalną. Proponuję przetestować i poszerzyć nasze rozumienie "sztuki teatru", konfrontując je z balijskimi performansami przemiany.
18 października 2010, g.18.00
O POCHODZENIU PERFORMERA
Ostatnie odkrycia antropologów ujawniają biologiczne uwarunkowania sztuki performera. Kiedy nasi przodkowie wyprostowali się i zaczęli chodzić na dwóch nogach, stali się "tańczącymi śpiewakami". Czy śpiew był źródłem mowy? A może gest? Czy odkrycie neuronów zwierciadlanych potwierdza poglądy antycznych Greków o istnieniu "instynktu mimetycznego"?
25 października 2010, g.18.00
PALEOPERFORMANCE
Paleolityczne groty, ozdobione spektakularnymi malowidłami, to pierwsze "teatry". Malowanie olbrzymiego zwierzęcia na suficie kamiennej jaskimi, ledwo rozświetlonej migającą pochodnią, było z pewnością performansem unikalnym. Równie mocne wrażenie robić musiały odbywane tam potem rytuały, prawdopodobnie inicjacyjne. Pojawiło się ostatnio kilka fascynujących prób rekonstrukcji performansów w paleolitycznych grotach. Czy źródłem sztuki performera mogły być odmienne stany świadomości?
8 listopada 2010, g.18.00
O POCHODZENIU BUDOWLI TEATRALNEJ
Proponuję uznać "budowlę teatralną" za przestrzeń performatywną wzniesioną przez człowieka. Pierwszą taką budowlą była świątynia, sławne Brzuchate Wzgórze (Göbekli Tepe), inną - miasto bez ulic (Çatalhöyük), jeszcze inną - pałac (Edfu, Knossos). A wreszcie Teatr Dionizosa w Atenach i Teatr Pompejusza w Rzymie. Co łączy te wszystkie budowle? W jakim sensie uznać można performera za twórcę przestrzeni?
22 listopada 2010, g.18.00
TEATR PISMA
Pismo odegrało fundamentalną rolę w rozwoju teatru, to wiadomo. Ale jakie były rzeczywiste związki pisma z praktykami performatywnymi? Egipskie hieroglify to zapisy performansów samo-się-performujących: nie potrzebowały czytelnika. Pismo klinowe stymulowało handel. Pismo fonetyczne umożliwiło oddzielenie kompozytora od wykonawcy, czyli narodziny Autora. Grecy dodali samogłoski i radykalnie zrewolucjonizowali własną mowę. Dzięki temu mogli potem wynaleźć tragedię i komedię.
13 grudnia 2010, g.18.00
TANIEC JAKO ŹRÓDŁO DRAMATU
Amirthanayagam David, amerykański uczony pochodzenia hinduskiego dowodził niedawno w przewodzie doktorskim, że eposy Homera powstały jako słowa do starożytnego tańca syrtós. Doktorat został znakomicie przyjęty przez amerykańskich starożytników, wersja książkowa ukazała się w prestiżowym Oxford University Press, żadna uczelnie nie zaoferowała jednak młodemu filologowi etatu. Czy performatywne źródła kultury są wciąż tabu? Jakie mogły być źródła dramatu? Dlaczego taniec?
MIROSŁAW KOCUR: kulturoznawca, historyk teatru, reżyser, profesor Uniwersytetu Wrocławskiego i Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. L. Solskiego w Krakowie. Uczestniczył w przedsięwzięciach parateatralnych Jerzego Grotowskiego, był kierownikiem artystycznym teatru Drugie Studio Wrocławskie (1987-1990) i dyrektorem międzynarodowego festiwalu sztuki "Broken Walls" w Kalifornii (1991). W roku 2005 otrzymał stypendium naukowe od fundacji Fulbrighta. Publikuje między innymi w "Teatrze" i "Dialogu".
