I odpuść nam nasze winy...
WYDANA w roku 1951 opowieść sceniczna Williama Faulknera, "Requinem dla zakonnicy", pozostała w cieniu wielkiego cyklu powieściowego amerykańskiego autora. Napisana na marginesie "Azylu", nie dorównała mu bogactwem charakterystyki życia w południowych stanach USA, zaś jako utwór sceniczny okazała się zbyt mało atrakcyjna dla przedsiębiorstw teatralnych. Dopiero kilka lat później zwrócił na ten utwór uwagę Albert Camus, paryska premiera "Requiem dla zakonnicy" w adaptacji i reżyserii autora "Dżumy", stała się sensacją na miarę światową. Był to rok 1956. Od tego czasu ta dziwna niesceniczna sztuka Faulknera powraca ciągle do różnych teatrów. Camus ukazał w niej bezradność człowieka wobec przeznaczenia, szukanie pociechy w poświęceniu, polegającym na pogodzeniu się z losem. Dla Faulknera może ważniejsza była dychotomia dobra i zła i tkwiących immanentnie w naturze człowieka i odwołanie się do przedziwnej niespójnej kulturowej mieszkanki jaką w latach trzydziestych stanowiło amerykańskie Południe. Fabuła "Requiem dla zakonnicy" jest dosyć prosta. Młoda Murzynka, Nancy, skazana zostaje na śmierć przez i powieszenie za zamordowanie dziecka innej kobiety, swej białej chlebodawczyni i przyjaciółki, Tempie Stevens. W miarę przebiegu akcji dowiadujemy się, jak naprawdę wyglądała ta okropna zbrodnia, jakie impulsy kierowały postępowaniem obu bohaterek krwawego dramatu.
Faulkner, rozdzielając racje, demaskuje fasadę życia i stara się odkryć prawdę o ludzkich uczuciach, motywach postępowania, zasadach moralnych. Choć wcale nie dowodzi, że prawda zawsze musi przynieść szczęście i ukojenie... Z dwóch bohaterek jego dramatu to jednak czarna Nancy wyjdzie czysta moralnie i spojrzy śmiało w oczy przeznaczeniu, z którym długo jeszcze będzie musiała się mierzyć jej biała pani i przyjaciółka.
Polską adaptację "Requiem dla zakonnicy" pod tytułem "I odpuść nam nasze winy" przygotował Maciej Dutkiewicz, który jest jednocześnie reżyserem telewizyjnego przedstawienia. Scenografię zrealizował Jerzy Rudzki, a wystąpili Maria Pakulnis, Grażyna Strachota, Jerzy Kamas, Wojciech Wysocki, Marek Bargiełowski, Włodzimierz Musiał, Jan Machulski, Krzysztof Stelmaszyk, Jerzy Tkaczyk, Zdzisław Tobiasz, Marcin Troński.
