Pierwszy topless w polskim teatrze
12 kwietnia 1924 - Na scenie Teatru Bogusławskiego w Warszawie Mila Kamińska w sztuce "Żywy Budda" obnażyła piersi. Był to pierwszy topless w polskim teatrze. Niedługo później Kazimiera Niewiarowska w Teatrze Nowości wystąpiła nago w operetce "Najpiękniejsza z kobiet". Obydwa akty wywołały w prasie istną burzę, w której szczególnie interesująco zabrzmiał głos Leo {#os#}Belmonta{/#}:
"Z powodu występów pani Kazimiery Niewiarowskiej w kostiumie Ewy starli się między sobą nagiści i antynagiści (...) Nie mogę zrozumieć jednej rzeczy. Jeżeli na filmie ukazuje się przerażająco chudy pataszon w roli nagiego ludożercy z nikłą przepaską na biodrach - nikt nie wrzeszczy przeciw nagości (...) Ale niech tylko na scenie ukaże się bez przejrzystych trykotów cielistego koloru artystka, zamiast postawić kwestię w jedynie racjonalny sposób: jeżeli jest nieładna, to niech się ubierze, a jeżeli jest ładna, to niech wystąpi tak samo w akcie następnym, podnosi się jakiś okrutny krzyk (...) Kto uwierzyłby, że za czasów pierwszego cesarstwa Paryżanie grozili gwałtami artystom, grającym w sztuce, w której akt II odbywał się w innym miejscu niż I (...) - a dziś zmiana scenerii już nie uchodzi za nieprzyzwoitość. To samo będzie z nagością na scenie. Jeżeli kostium Ewy nie stanie się najprzyzwoitszym, to jeno dlatego, że nie każdej damie byłoby w nim do twarzy!..." (Leo Belmont, Nagiści i antynagiści, "Głos Polski" Nr 119).
