Zbyt okrutny Niezłomny
Przedstawienie zaczyna się świetnie. W drzwiach żelaznej kurtyny pojawia się w świetle reflektora wojownik zagrzewający się do boju jak samuraj przed walką. W chwilę potem kurtyna zamienia się w ekran filmowy, a gdy unosi się w górę widz ma przed sobą zagadkową przestrzeń. Coś jakby pozbawiony wody basen kąpielowy. Aktorzy są w kostiumach współczesnych komandosów i z gotową do wystrzału bronią. A przecież jest to Calderon i rzecz o próbie podboju muzułmańskiej Afryki przez średniowiecznych rycerzy chrześcijańskich.
Obaj dyrektorzy Polskiego obejmując ten teatr zapowiadali współczesny repertuar oraz reinterpretację wybranych pozycji z wielkiej klasyki. I taki to jest właśnie ten "Książę Niezłomny" Calderona-Słowackiego w reżyserii Pawła Łysaka. Klasyczny dramat został tu odczytany bardzo jednoznacznie współcześnie i z przywołaniem aktualnie rozgrywających się na naszej planecie jakże okrutnych wojen motywowanych racjami narodowymi i religijnymi. Wszystkie postacie i sytuacje są tu uproszczone, pokazane bez półtonów, ale za to w sposób zwarty, obrazowy pełen plastyki i ekspresji. Ale jakby tego okrucieństwa było tu za mało, natarczywie podkreśla to jeszcze obraz filmowy z kadrami ćwiartowanych zwierząt oraz szarżujących w tłum czołgów.
Cały problem na tym polega, że owego okrucieństwa w pewnym momencie jest tu za dużo. Znacznie więcej niż wytrzymałość przywykłych w teatrze raczej do iluzji, niedopowiedzeń i symboli-widzów.
Przedstawienie Łysaka jako żywo przywodzi na myśl głośny przed laty film Patrice Chereau "Królowa Margot". Tyle w nim okrucieństwa i tyle sugestywnych postaci i obrazów.
Od strony aktorskiej przedstawienie może satysfakcjonować. I tak jest przede wszystkim w kontekście ról i postaci kreowanych przez Michała Kaletę, Sebastiana Greka, Jakuba Papugi. To spektakl aż do przesady antykomercyjny i trudny. Ale mimo wszystkich tych jego teatralnych walorów nie chciałbym go jeszcze raz oglądać...
