Pierwszy spektakl Teatru Telewizji – Okno w lesie radzieckich autorów Rachmanowa i Ryssa w reż. Józefa Słotwińskiego – nadano 6 listopada 1953 r., w drugim roku działalności Telewizji Polskiej. Bardzo szybko Teatr TV zyskał stałą pozycję w telewizyjnym programie. Regularność emisji, wysoki poziom artystyczny, wartościowy repertuar, zaangażowanie najwybitniejszych twórców, duża popularność wśród widzów spowodowała, że Teatr TV stał się ważną instytucją polskiej kultury o fenomenie na skalę światową. Specyfikę Teatru TV jako widowiska telewizyjnego określiła przede wszystkim technika. Jej rozwój wyznaczał kolejne etapy w historii telewizyjnej sceny.
W pierwszym okresie przedstawienia realizowano w studio na żywo. Na przełomie lat 50. i 60. pojawiła się możliwość rejestrowania programu na tzw. taśmie telerecordingowej. Dzięki temu można było powtarzać już raz emitowany spektakl. Wraz z udoskonaleniem się możliwości zapisu magnetycznego obrazu, stopniowo odchodzono od nadawania przedstawień na żywo, a ich realizacja zaczęła przypominać produkcję filmową z możliwością wielokrotnego nagrywania scen i montażem wersji ostatecznej. U progu lat 70. (wraz z oddaniem siedziby TVP przy ul. Woronicza w Warszawie) pojawiły się pierwsze spektakle realizowane w kolorze. Coraz częściej też twórcy wychodzili z telewizyjnego studia w tzw. plener. W telewizyjnych spektaklach zaczęto wprowadzać tzw. dokrętki filmowe. Środki filmowe z czasem zdominowały estetykę Teatru TV.
- Vatzlav 1 stycznia 1990
- Venus z Solare 13 maja 1973
- Victoria 12 marca 2018
- Villa dei Misteri 17 października 1983
- Virtuti 21 września 1970
- Vita nuova (wg Boskiej komedii część: Piekło) 18 lutego 1962
- Viva Espana 7 marca 1994
- Vivat, vivat Regina 14 marca 1977
- Vivat wszystkie stany 3 maja 1966
- Volpone 29 marca 1965
- Volpone albo Lis 9 października 2006