Teatry i zespoły

Była to typowa impreza, organizowany w okresie kanikuły.  Oj, te nasze żony ... żoneczki oraz Serwus Bagatela!  dwa programy przygotowane przez teatr, cieszyły się sporym  powodzeniem. Wesoły ul mieścił się na scenie ogrodowej przy ulicy Bagatela 3/5. Spektakle grane były o 20:30, ceny biletów wahały się od jednego do czterech złotych.

Był jednym z ostatnich wydarzeń teatralnych, które tam miały miejsce. Kończyło się w ten sposób życie „małej Doliny Szwajcarskiej", która na przełomie wieków mogła zgromadzić każdego wieczoru na widowni blisko 500 osób. Chociaż „Tygodnik Ilustrowany" nazywał Bagatelę „sceną stodołową", rażącą prymitywizmem scenicznych urządzeń, to trzeba oddać sprawiedliwość, że debiutowali tam aktorzy, później występujący na pierwszych scenach stolicy. A i samym teatrom częstokroć scena służyła jako zastępcza, w czasie remontów lub niewłasciwej pogody. 

Interesującym jest, że w czasie działania Wesołego ula, Tadeusz Wołowski, jego kierownik, prowadził konkurencyjny teatr rewiowy – Czerwony As.

Ewa Hevelke (2017)

Bibliografia

• Edward Krasiński, Warszawskie sceny 1918–1939, P.I.W., Warszawa 1976
• Barbara Król-Kaczorowska, Teatry Warszawy, P.I.W., Warszawa 1986

Sezon: 1928 / 1929