Teatry i zespoły

11 listopada 1918 Teatr Mozaika (ul. Mokotowska 73) zapraszał na dwa przedstawienia, których tytuły brzmiały dość osobliwie  wśród ulicznych wystrzałów. Były to wodewil Kawał nieboszczyka oraz późniejszym wieczorem farsa Niuniek ma hiszpankę. Mozaika miała wtedy już ustalony styl. Zrezygnowano z części kabaretowej każdego programu i wystawiano wyłącznie jednoaktówki. Każdy wieczór składał się z trzech małych form.

Repertuar był projektowany przez Stefana Kiedrzyńskiego, jednego z najbardziej popularnych dramatopisarzy ówczesnego czasu. Choć po dwóch miesiącach kierownictwo teatru uległo zmianie, jego profil nie zmienił się. Początkowo sięgano po repertuar ambitny, czego dowodem są Oświadczyny Antoniego Czechowa na afiszu. Szybko jednak skupiono się na importowanych szlagierach wodewilowych i operetkowych. Wielkim sukcesem tego teatru było przedstawienie Warszawka i Krakusik Stefana Kiedrzyńskiego. Dramat z 1914 roku,  w krzywym zwierciadle przedstawiał losy rozpoczynającej się wówczas wojny światowej.

W ostatnim półroczu działalności Mozaiki, znacznie obniżył poziom proponowanych sztuk. Teatr przestał być również zauważany przez prasę. Być może skończyły się fundusze podsycające reklamę i ogłaszające oszałamiający sukces programów. Intrygujące, że jego repertuar często pokrywał się w tym czasie z propozycjami Teatru im. Staszica. Ogłoszenia o propozycjach repertuarowych Mozaiki przestały się ukazywać w połowie kwietnia. Oficjalnie zamnkięto go dopiero w maju 1919 roku.

Ewa Hevelke (2017)

Bibliografia

• Edward Krasiński, Warszawskie sceny 1918–1939, P.I.W., Warszawa 1976

Sezon: 1918 / 1919