Teatr Komedia
Teatr działał przy ulicy Jasnej 3, w sali na 600 osób, zaprojektowanej przez Czesława Przybylskiego. Wcześniej działał tu teatr Nowoczesny, a później m.in. rewia Morskie Oko.
W okresie 26 stycznia 1922 – kwiecień 1922 teatr znajdował się pod zarządem Towarzystwa Akcyjnego Teatrów Stołecznych i był częścią konsorcjum, na który składały się Teatr Maska, Teatr Nowości. Od kwietnia 1922 do 1923 roku teatrem zarządzał Ludwik Kraszewski.
Inauguracyjnym przedstawieniem był Roztwór profesora Pytla Bruno Winawera. W teatrze grano repertuar austro–węgiersko–francuski. Głównie były to lekkie komedie, które często kwitowano kąśliwymi uwagami. Za doborem repertuaru stali najbardziej kometentni ludzie: Leona Schillera, Włodzimierza Perzyńskiego, Arnolda Szyfmana. Jednak kierowali teatrem zaledwie kilka miesięcy każdy. Była to więc raczej walka o przetrwanie.
W przypadku Arnolda Szyfmana, którego dyrektura trwała najdłużej, bo sezon 1923/1924, było to sprytne przejęcie konkurencyjnego teatru, by wzmocnić pozycję Teatru Polskiego i Teatru Małego. Wykorzystując efekt synergii, konstruowano repertuar Komedii tak, by podbijał popularność scen Szyfmanowskich i efektywniej wykorzystywał rozpoznawalność członków ich zespołów.
Potencjał ten nie został jednak wykorzystany. Repertuar w ostatnim roku działania Komedii zmieniał się 24 razy. Słonimski chłostał teatr za nieliterackie świństwa, płaskość, trywailność i głupotę. Sezon 1923/1924 był katastrofalny dla finansów teatrów prywatnych. Sytuacja była do tego stopnia zła, że Arnold Szyfman zdecydował zawiązać w Teatrze Polskim spółdzielnię aktorską, dla ratowania ciągłości funkcjonowania sceny przy ul. Karasia. Teatr Komedia, w takiej sytacji nie mógł się utrzymać. Część przedstawień ze sceny przy Jasnej została przeniesiona na scenę Polskiego i Małego. Teatr Komedia zaś przestał działać.
Ewa Hevelke (2017)
Bibliografia:
- Edward Krasiński, Warszawskie sceny 1918-1939, PIW, Warszawa 1976
- Ludwik Sempoliński, Wielcy artyści małych scen, wyd. Czytelnik, Warszawa, 1977
- Edward Krasiński, Arnold Szyfman. Portret dyrektora w labiryncie teatru, Teatr Polski im. Arnolda Szyfmana, Warszawa 2013
Sezon: 1922 / 1923
Kierownictwo
dyrektor:
Kazimierz Korecki
dyrektor:
Włodzimierz Perzyński
dyrektor:
Arnold Szyfman
zastępca dyrektora:
Jan Janusz
kierownik artystyczny:
Włodzimierz Perzyński
Zespół artystyczny
aktorzy: Franciszek Bay-Rydzewski, Marcin Bay-Rydzewski, Jan Bielicz-Tołtyżewski, Jan Bielicz-Tołtyżewski, Aleksander Bogusiński, Antonina Bronicz-Iłowiecka, Jerzy Bukowski, Roman Dereń, Zofia Maria Dobrzańska-Fritsche, Władysław Grabowski, Jadwiga Grek-Korecka, Helena Hałacińska-Gawlikowska, Janina Janiczówna, Halina Klimontowiczówna-Evert, Monika Krystyńska, Zofia Krzymowska, Władysław Lenczewski, Jerzy Leszczyński, Janina Macherska, Janina Morska-Magnuszewska, Janina Owczarska-Zembrzuska, Maria Przybyłko-Potocka, Stanisław Stanisławski, Janusz Warnecki
inspicjenci/suflerzy: Józef Daniel
