Lee Kang-baek
Troje
Bohaterami jednoaktówki są dwaj niewidomi Ka i Na oraz ich przewodnik Ta. Akcja sztuki toczy się w parkach, na dworcach, na targowiskach i w innych miejscach publicznych. Ka, Na i Ta utrzymują się z pieniędzy, które dostają podczas aranżowanych przez siebie ulicznych pokazów.
Przedstawienia ich wyglądają następująco. Jeden z niewidomych trzyma nabitą, wycelowaną w głowę Ta strzelbę. Ta stoi tylko o sześć kroków od strzelby. Drugi niewidomy uderza rytmicznie w bęben. Ta siada i wstaje zgodnie z rytmem, jaki wyznaczają mu uderzenia bębna. Pierwszy z niewidomych strzela po jednym z uderzeń z bęben. Makabryczne reguły przedstawienia oparte są na statystycznej zasadzie, która daje pięćdziedzięcioprocentową szansę na trafienie w głowę Ta. Niewidomi zabili już w ten sposób wielu ze swoich dotychczasowych przewodników. Wielokrotne zabójstwa były źródłem pokaźnych zysków. Ta jednak, od roku, udaje się unikać śmierci. Niewidomi odgrywają scenę więcej niż dwadzieścia razy dziennie, więc to że jeszcze żyje, wydaje się niemożliwe. Publiczność wietrzy oszustwo, zyski spadają do zera. Ka i Na zrozpaczeni i bezradni z powodu niemożności zabicia Ta, co należałoby nazwać cudem, postanawiają go oddalić i nająć nowego przewodnika.
Biją Ta i próbują go przepędzić, ale Ta zostaje, bo nie ma się gdzie podziać.
Bronią Ta jest wola życia, która skutecznie zakłóca żelazne reguły statystyki. Kolejne próby zabicia go przy użyciu strzelby kończą się niepowodzeniem. Tłum widzów domaga się krwi, wrzeszczy, że to oszustwo, a czapka Ta służąca do zbierania monet jest pusta. Ta długo myśli i w obliczu grożącego im linczu lub śmierci głodowej z braku pieniędzy wyraża w końcu zgodę na śmierć.
Pada strzał. Kula trafia Ta w środek czoła. Ka i Na jednak zachowują się tak, jak w poprzednich przypadkach. Są pewni, że cud trwa nadal, a ślepota nie pozwala im zobaczyć leżącego przed nimi ciała Ta.
Ukryj streszczenie
