Czas akcji: nieokreślony.
Miejsce akcji: nieokreślone.
Obsada: 2 role męskie i 1 rola kobieca.
Druk:
Scenariusz spektaklu powstał na motywach twórczości Aleksandra Wwiedienskiego, Daniła Charmsa i Nikołaja Olejnikowa, założycieli grupy artystycznej OBERIU, uważanej za jedno z najciekawszych zjawisk w kulturze rosyjskiej lat dwudziestych ubiegłego wieku. "Oberiuci" uważani są za prekursorów europejskiego teatru absurdu.
W podtytule znajdujemy informację że Pif ! Paf ! Puf! to wieczór teatralno-cyrkowy. Scenariusz jest właściwie wyborem poezji artystów Oberiu, przeplatanym krótkimi rozmowami z Elżbietą Karaluchowną.
W pierwszej scenie Charms i Wwiedienski witają publiczność, po czym następuje pojedynek na gitary, który w rzeczywistości polega na tym, że Charms daje Wwiedienskiemu pigułkę. Ten połyka ją i umiera. Wówczas Charms recytuje swoje wiersze do czasu, aż pojawia się tajemnicza Elżbieta K., z którą prowadzi dość enigmatyczną rozmowę. W kolejnej scenie zatytułowanej Zmartwychwstanie Wwiedienskiego, artysta rzeczywiście zmartwychwstaje i włącza się do absurdalnej rozmowy prowadzonej przez Charmsa i Elżbietę K. Następnie zaczyna recytację swych wiersze. W kolejnych scenach Charms i Wwiedienski na przemian prezentują swe utwory, aż do momentu, gdy Wwiedienski wygasza tekst-manifest "oberiutów":
"Oberiuci dalecy są od budownictwa. Nienawidzą walk, jakie toczy proletariat. Ich odejście od życia, ich bezmyślna poezja, ich pozarozumowa żonglerka - to protest przeciwko dyktaturze proletariatu. Dlatego ich poezja jest kontrrewolucyjna. To poezja obcych nam ludzi, to poezja wroga klasowego...
Przed państwem alogiczny i pozarozumowy potok słów! O naszym programie mówić nie będziemy, a nasze hasła staną się zrozumiałe dopiero po tym występie
Wszystkie wszystkie drzewa pif
wszystkie wszystkie góry paf
Matka Ziemia wszystko puf
Wszystkie wszystkie baby pif
wszystkie wszystkie chłopy paf
Matka ojciec wszystko puf
Wszystkich wszystkich Słowian pif
wszystkich wszystkich Żydów paf
Matka Rosja wszystko puf"
Przedstawienie kończy wiersz, będący swoistym epitafium dla "oberiutów", którzy zginęli w sowieckich łagrach. Ostatnia jego zwrotka brzmi:
"Od lirycznych strun odbiciem
prawda w czystych płynie dźwiękach:
krótkie, krótkie jest to życie,
lecz zostanie ta piosenka."
Ukryj streszczenie