Przedstawienia

Czas akcji: koniec lat pięćdziesiątych XX wieku; od września jednego do maja następnego roku.
Miejsce akcji: Nowy Jork; pokój w mieszkaniu Gizeli i pokój w mieszkaniu Jerry'ego pokazane symultanicznie.
Obsada: 1 rola męska, 1 rola kobieca.
Druk:

Gizela Mosca i Jerry Ryan spotkali się na bankiecie u znajomych. Następnego dnia Jerry telefonuje do Gizeli, umawiają się na kolację i wieczór w teatrze. Wieczór kończą w mieszkaniu Gizeli. Dużo i chętnie mówią o sobie - ona jest bezrobotną tancerką, ma dwadzieścia dziewięć lat, za sobą nieudane małżeństwo i parę niedobrych wolnych związków, jest bardzo poważnie chora, ma wrzód na dwunastnicy i na skutek tego jest "anatomiczną ruiną", marzy o wynajęciu poddasza na studio baletowe i zrobienie z kolegą programu tanecznego, ale nie ma pieniędzy na czynsz. On ma lat trzydzieści trzy, jest przystojnym prawnikiem z prowincji szukającym w Nowym Jorku szansy na nowe życie i nową karierę zawodową. Jest w trakcie rozwodu z żoną Tessą, chce uciec od dotychczasowej sytuacji, w której pieniądze, karierę prawniczą w sądownictwie i olbrzymi dobrobyt zawdzięczał ojcu żony. Oboje są inteligentni, dowcipni, prowadzą błyskotliwą rozmowę. Obojgu zależy na rozpoczętej znajomości i jednocześnie boją się, że przerodzi się ona w trwały związek, a potem nieuchronnie w rozczarowanie. W Nowym Jorku Jerry zaczyna od zera, aby pracować w sądzie musi mieć dokumenty z biura teścia lub zdać bardzo trudny egzamin, czuje się samotny, nie cierpi swego wynajętego mieszkania. Dlatego Gizela proponuje, by przenocował u niej. Jerry godzi się, ale gdy widzi, że Gizela wbrew zapowiedziom nie będzie spała w kuchni, lecz ma zamiar spędzić z nim noc, postanawia: "To nie będzie początek niczego" i wychodzi.
A jednak znajomość nie zostaje zerwana, Gizela i Jerry spotykają się coraz częściej, są sobie coraz bardziej bliscy, rodzi się między nimi czułość i przywiązanie. Mimo to każde z nich ma w tym związku swoje własne zmartwienie - Gizela boi się, że to, co jest tak cudowne, jak zawsze zginie, zaś Jerry nie uwalnia się od wspomnień o żonie, a depesza od niej na urodziny ze słowami "nie odpychaj mnie", powoduje u niego autentyczne wzruszenie. Nigdy jednak nie rozmawia o tym z Gizelą.
Jerry znalazł pracę w kancelarii adwokackiej. Wprawdzie robienie wyciągów nie jest dla niego pracą satysfakcjonującą, ale są zarobki, jest perspektywa, są pieniądze na czynsz za studio dla Gizeli. Wspaniałą atmosferę kolejnego wspólnego wieczoru niweczy dzwonek telefonu, oboje są pewni, że telefonuje Tessa. Nieodebrana rozmowa telefoniczna staje się źródłem kryzysu. Napięcie między Gizelą a Jerry'm jest tak silne, że wybuchają sprzeczki o słowa, gesty, zadawane pytania. Kilka dni później, Jerry w obecności Gizeli rozmawia przez telefon z żoną o rozwodzie, rozmowa jest bardzo przykra, po niej Jerry prosi Gizelę o wsparcie: "Jesteś mi potrzebna, żebym miał się na kim oprzeć. Chcę ci być na coś potrzebny." Wzruszona Gizela nie protestuje.
Po paru tygodniach Jerry telefonuje do teścia i prosi, by opiekował się Tessą, bo jej ostatni list dowodzi, że jest w kiepskim nastroju. Relację Jerry'ego z tej rozmowy Gizela gwałtownie przerywa i pierwszy raz nie zabiega o spotkanie z Jerry'm. Po jakimś czasie okazuje się, że jest ciężko chora, a gdy przychodzi Jerry nie potrafi, choć bardzo chce, okazać mu uczucia. Jerry śledził Gizelę, wie, że była u Jacka, jest podejrzliwy i zazdrosny. Sprzeczka przeradza się w kolejną kłótnię o telefony do Tessy, o Jacka, o niedomówienia. Wytrącona z równowagi Gizela z premedytacją opowiada o Jacku w sposób dwuznaczny, za co Jerry uderza ją gazetą w twarz. Gizela jest załamana, gdy słyszy, że Jerry "w połowie jest w Nowym Jorku, w połowie przy żonie". Po awanturze Jerry chce odejść, Gizela błaga go, by został. Resztką sił przyznaje się, że w domu Jacka miała krwotok. Jerry zostaje, czuje się potrzebny.
Po miesiącu Gizela z wielkim trudem wraca do zdrowia. Jerry przeniósł się do niej, pracuje, robi zakupy, sprząta, gotuje posiłki i przygotowuje się do egzaminu. Znowu porozumienie między nimi jest znakomite, są dla siebie czuli, mają fantastyczne plany. W codziennej poczcie Jerry znajduje list na charakterystycznym niebieskim papierze, na jakim przesyła się dokumenty sądowe. Treść listu robi na Jerrym wielkie wrażenie, ale zachowuje ją dla siebie. Daje Gizeli w prezencie chiński kaftanik i list do gospodarza domu z wymówieniem najmu swojego mieszkania, co oznacza, że przeprowadzi się do Gizeli na stałe. Zachwyt i radość Gizela natychmiast łączy z czarną wizją dni, kiedy Jerry'ego nie będzie. Ale teraz wyznają sobie miłość.
Gizela i Jerry pakują jego dobytek przed przeprowadzką. Jerry zdał pomyślnie egzamin, są szczęśliwi. Tak bardzo, że Gizela porzuca czarne myśli na temat przyszłości ich związku i proponuje małżeństwo. Marzy o nowym mieszkaniu, o nowej dla siebie roli u boku Jerry'ego. Ale on ucieka od rozmowy na ten temat. Przy pakowaniu Gizela natrafia na pismo na niebieskim papierze. Czyta je na głos. Jest to sentencja wyroku sądowego w sprawie rozwodu ze zdaniem, że Jerry dopuścił się wobec żony "aktów okrucieństwa niwecząc jej spokój ducha." Gizela jest wstrząśnięta, ma pretensję, że Jerry nie powiedział jej o rozwodzie, przyjmuje to jako głęboką zdradę. Rozumie teraz, że to, co się wydarzyło między nimi, to miał być tylko dowód dla Tessy, że Jerry robi coś bez jej pomocy. Gizela czuje się wykorzystana i oszukana. Rozstanie jest nieodwołalne. Jerry wróci do żony.
Po paru dniach rozmawiają przez telefon, żegnają się. Są pogodzeni i wzruszeni. Mimo wszystko uznają wspólnie przeżyty czas za wartościowy. "Kocham cię" - mówi Gizela. "Ja też cię kocham" - odpowiada Jerry. Odkładają słuchawki. Po chwili Gizela nie może się powstrzymać i telefonuje do Jerry'ego, on nie odbiera telefonu. Gizela rezygnuje.

Ukryj streszczenie