Teodora Wencel
WENCEL Teodora, pseud. Szeptycka, zamężna Russocka (ok. 1843 - 23 VI 1897 Brody), aktorka. Debiutowała, używając nazwiska matki - Szeptycka, 30 XII 1860 we Lwowie w sztuce "Popis malarza" i została zaangażowana. Później używała na scenie nazwiska W. Występowała w t. lwow. do kwietnia 1866, kiedy wyszła za mąż za hr. Russockiego i porzuciła scenę. Ostatni jej występ odbył się 16 IV 1866 w roli Łucji ("Za piękny"). Później występowała w t. amatorskim (1868-91 w Wieliczce). Była "smukła i smagła, postaci kształtnej, o wyrazistym oku i ruchliwej fizjonomii" (K. Estreicher). Uznawano ją za zdolną aktorkę, jakkolwiek zarzucano, że ,,w grze jej całej widać więcej instynktu, niż artystycznej pewności". ("Gazeta Muzyczna i Teatralna" 1866 nr 19). Grała m.in. role: Pani Pompadour ("Narcyz Rameau"), Małgorzaty ("Faust"), Klary ("Śluby panieńskie"), Zuzanny ("Młoda wdówka"), Klementyny ("Klementyna Sobieska"), Amelii ("Mazepa"), Amalii ("Zbójcy"), Elwiry ("Mąż i żona"), Skierki ("Balladyna"), Eponiny ("Nędznicy").
Bibl.: Estreicher: Gwiazda spadająca, Kraków 1897 (odb. Czas 1897 nr 156, 157); Estreicher: Teatra; Miłaszewski: Spraw. 1864-69; Pepłowski: Teatr we Lwowie I; EMTA 1897 nr 32.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
