Józef Szczepkowski
SZCZEPKOWSKI Józef (21 I 1849 Warszawa - 2 V 1909 Warszawa), śpiewak. Był synem -> Józefa Sz. i -> Marianny Bełcikowskiej, bratem -> Anastazji Sz. Ukończył gimn. filol. w Warszawie. Muzyki uczył się pod kier. J. Jareckiego i E. Kani, a śpiewu u A. Ziółkowskiego. Debiutował w WTR 11 XI 1873 w partii Hr. Luny ("Trubadur"). "Podobał się powszechnie" wg opinii J.T.S. Jasińskiego "choć zarzucano mu, że ma głos niedość dźwięczny, mianowicie w skali niższej". Do zespołu solistów został przyjęty w styczniu 1874 i występował w WTR przez dwanaście lat w pierwszoplanowych partiach barytonowych. Z wielkim sukcesem śpiewał m.in. partie Marcina ("Verbum nobile"), Janusza ("Halka"), Renata ("Bal maskowy"), Germonta ("Traviata"), Ashtona ("Łucja z Lammermooru"), Neversa ("Hugonoci"), Carlosa ("Ernani"), Walentego ("Faust"). W 1875 miał zatarg z dyr. WTR za samowolne zaangażowanie się na występy do opery kijowskiej i był przez kilka miesięcy zawieszony w czynnościach. W1886 ustąpił ze sceny i zajął się pracą pedag. oraz pisaniem recenzji. Wiele jego rozpraw teoretycznych na tematy wokalne ukazało się wówczas w "Echu Muzycznym, Teatralnym i Artystycznym". Ponownie wystąpił w WTR 24 I 1890 w tenorowej partii Jontka ("Halka"), jednak mimo zaliczenia go w poczet artystów opery WTR wkrótce znowu wycofał się z czynnego życia artyst. poświęcając się wyłącznie pracy pedagogicznej. W 1900 został mianowany prof. wokalistyki w warsz. Instytucie Muzycznym. 18 VII 1877 ożenił się z Bronisławą Ziółkowską.
Bibl.: Album teatr. II s. 55 (il.); SMP; EMTA 1890 nr 331; Kur. warsz. 1909 nr 121, 122; Tyg. ilustr. 1909 nr 22 (il.); Chomiński; Jasiński; Krogulski.
Ikon.: Fot. pryw. - IS PAN.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
