Jan Recki
RECKI Jan, właśc. Bolesław Windygo (działał od 1873 - zm. 1916 Włocławek), aktor, śpiewak, dyr. teatru. Od marca 1873 do maja 1878 występował w t. krak., a w sez. letnim 1877 w zespole J. Piaseckiej w Przemyślu, w listopadzie 1878 w warsz. t. ogr. Arkadia i Eldorado, w lecie 1879 u J. Grabińskiego w Kielcach, w sez. 1879/80 w zespole J. Puchniewskiego w Lublinie i warsz. t. ogr. Alhambra, w sez. 1880/81 (od 2 IV 1881) ponownie w t. krak. oraz w zespole J. Grabińskiego, w grudniu 1881 w zespole J. Puchniewskiego w Kielcach, potem (do 26 II 1882) w t. krak., później w zespole E. Baczyńskiego w Tarnowie, w 1882/83 w zespole H. Lasockiego w Szczawnicy, w 1883-86 w zespole J. Puchniewskiego, w sez. 1886/87 w t. lwow.; w sierpniu 1887 w WTR (na scenie T. Nowego), nie uzyskał jednak engagement. W sez. 1887/88 był w zespole J. Szymborskiego. Latem 1888 zorganizował z L. Dobrzańskim zespół, którym obaj kierowali przez kilka lat. W 1888 zespół grał w warsz. t. ogr. Alhambra, Radomiu (październik), Lublinie (od 24 XI), w 1889 w Lublinie. Od 24 IX 1889 do 14 I 1890 do spółki przyłączył się T. Smotrycki. W 1890 R. z L. Dobrzańskim prowadził zespół w Łodzi, Pabianicach, Włocławku, Piotrkowie (kwiecień), Częstochowie, Radomsku, Zawierciu, Sosnowcu, Dąbrowie Górniczej, Zgierzu (sierpień), we wrześniu zespół przejął T. Smotrycki. W 1892 był reżyserem operetki w zespole T. Smotryckiego w warsz. t. ogr. Eldorado. Od 7 V do 31 V 1893 występował w zespole Cz. Janowskiego w Lublinie. W sez. 1896/97 (od 30 IX) objął dyr. t. w Stanisławowie, w 1897 był ze swym zespołem w Przemyślu i Rzeszowie, a w lecie tego roku kierował operetką w Parku Krakowskim. W 1900 występował w zespole T. Smotryckiego w Kielcach, w 1900-05, prawdopodobnie stale, w zespole J. Myszkowskiego, m.in. w Kaliszu (tylko w 1901 był w Lublinie w zespole E. Majdrowicza), w 1907 w zespole F. Felińskiego w Ciechocinku. W 1909 był reżyserem w amatorskim To w. Dramatycznym we Włocławku. Śpiewał m.in. partie Księcia ("Żydówka"), Jontka ("Halka"), Alfreda ("Zemsta nietoperza"), Parysa ("Piękna Helena"). Grał również drobne role dram., m.in. Kubę (Łobzowianie), Hr. Laforte (Wszystko dobre, co się kończy dobrze), Baptystę ("Ćwiartka papieru"), Marcina ("Wojna podczas pokoju"), Piekłosza ("Twardowski na Krzemionkach"). Został rozstrzelany przez Niemców pod zarzutem szpiegostwa.
Bibl.: Bar: Dzieje t. krak. s. 147; Dąbrowski: Teatr w Lublinie: Dąbrowski: Z dziejów teatru we Włocławku, Ziemia Kujawska 1968, odb.; Got: Teatr Koźmiana; Olszewski: Z kronik teatr.; Czas 1896 nr 210; EMTA 1886 nr 154; Afisze, IS PAN.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
