Ludwika Leśniewska
LEŚNIEWSKA Ludwika (22 X 1830 Strachów - 2 XII 1882 we Włoszech), śpiewaczka. Była córką Pawła L., nauczyciela gimn. w Sejnach, siostrą -> Magdaleny L. Uczyła się śpiewu u J. Quattriniego. 19 I 1847 debiutowała w T. Wielkim w Warszawie w partii tyt. w "Łucji z Lammermooru" i została zaangażowana. Śpiewała m.in. partie Antonii ("Belizariusz"), Adiny ("Napój miłosny"), Lindy ("Linda z Chamounix"). Początkowo zarzucano jej "nieobeznanie ze sceną", potem jednak wg J.T.S. Jasińskiego "złagodziła się ostrość głosu, gra pomagała śpiewowi, łączyła się z nim, a uczucie nadawało brzmieniu głosu nowej potęgi, nowego dźwięku". Ostatni raz wystąpiła 8 VIII 1850 w partii Gizeldy ("Jerozolima") i wyjechała na dalsze studia do Włoch. W 1850 występowała w Treviso i Turynie, 1851 w Teatro alla Scala w Mediolanie i w Brukseli, 1852 w Bukareszcie, 1853 w Budapeszcie, 1854 w Budapeszcie, Berlinie i Brukseli, 1855 w Wiedniu, w sez. 1855/56 w Wenecji, w 1859 w Teatro alla Scala w Mediolanie, w 1860 w Rzymie. Była ceniona jako wykonawczyni partii sopranowych. Po ustąpieniu ze sceny mieszkała nadal we Włoszech.
Bibl.: Sowiński: Słownik muzyków; Kur. warsz. 1847 nr 19, 1882 nr 287; Chomiński; Jasiński; Krogulski.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
