Artur Górski
GÓRSKI Artur (2 VII 1870 Kraków - 7 XII 1959 Warszawa), kierownik literacki. Był synem Ludwika G. i Anny z Gnitkowskich, mężem -> Janiny G. (ślub 18 IX 1911). Wybitny pisarz i publicysta, szczególnie aktywny w okresie Młodej Polski, autor książek "Monsalwat" i "Ku czemu Polska szła". Pisał również utwory dram., z których ważniejsze: "Śluby" (1928), "O zmartwychwstanie" (1935), a także tłumaczył, m.in. "Konfederatów barskich" i "Dziką kaczkę". W 1918 ogłosił artykuł "O teatrze ludowym", w którym nakreślił swoją koncepcję teatru. W 1926 objął kierownictwo lit. T. Nowego w Poznaniu, ale przed końcem sez. 1926/27 zrezygnował z tej funkcji. W 1927 uczestniczył w organizowaniu zespołu Placówki Żywego Słowa, którego kierownictwo objęła jego żona Janina G. wraz z M. Szpakiewiczem. G. oficjalnie nie wchodził w skład kierownictwa zespołu, ale niewątpliwie wpływał na jego repertuar i zapewne był współautorem deklaracji programowej ogłoszonej w 1928 po objęciu przez zespół t. Ateneum. W 1928 powołany został wraz z W. Zawistowskim i W. Borowym do Rady Repertuarowej Miejskich T. Dramatycznych w Warszawie, ale jak się zdaje nie przejawiał na tym stanowisku większej inicjatywy. W 1932 wchodził w skład rady nadzorczej spółdzielni pracy artystów T. im. Żeromskiego w Warszawie.
Bibl.: Krasiński: Teatr Jaracza; S. Papce: Dziesięć lat teatru w Polsce Zachodniej, Poznań 1930 s. 19; Pam. teatr. 1961 z. 4 s. 624-626 (listy G.); Teatr 1960 nr 2; Tyg. powsz. 1960 nr 28 (T. Byrski).
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
