Leon Bondasiewicz
BONDASIEWICZ Leon Maciej (18 II 1802 Dobczyce woj. krakowskie - listopad 1854 Ciechocinek), śpiewak, aktor. Był synem organisty Jana B. i zapewne Barbary z Paszków, bratem -> Teresy B., a prawdopodobnie także -> Marii Micińskiej i - śpiewaka B., mężem -> Emilii B., ojcem -> Anny B. W 1822-26 chórzysta w t. krak. W 1826 zaangażował się do zespołu K. Skibińskiego, w którym występował do 1829, m.in. w Poznaniu, Kaliszu, Płocku, Lublinie, Wilnie. 15 VII 1830 ożenił się z tancerką Emilią Ziemińską. We wrześniu 1830 wystąpił w T. Narodowym w Warszawie (zapowiedziany w prasie jako artysta opery krak.): 12 IX w partii Selima ("Turek we Włoszech"), a 16 IX w partii Bartola ("Cyrulik sewilski"). Miał głos basowy, potężny, ale mało wyrobiony. Wg zacytowanej przez J.T.S. Jasińskiego opinii L. Osińskiego głos jego zdawał się "nie wychodzić z piersi, ale z cholewy". Został jednak zaangażowany do t. warsz. i śpiewał m.in. takie partie jak: Brózda ("Kazimierz Wielki i Brózda"), Oberżysta Matheo ("Fra Diavolo"), Kasper ("Wolny strzelec"), Dulcamara ("Napój miłosny"), Bijou ("Pocztylion z Lonjumeau"), Konsul ("Westalka)", Lorenzo ("Precjoza") oraz występował w wielu komediach i melodramatach. 8 VII 1833 wydalono go za "nieobyczajne i gorszące postępowanie", ale wkrótce został zaangażowany powtórnie. W 1838 występował gościnnie w Radomiu. Kolejna awantura zakończona aresztem zadecydowała o ostatecznej jego dymisji z t. warsz. do 1 V 1845. Ostatni raz wystąpił 22 IV tego roku śpiewając partię Morena ("Niema z Portici"). Śpiewał potem pieśni po kawiarniach, w restauracji na Czystem, a w 1851 na jarmarku w Łowiczu. Wg J. Heppena kierował też w tym czasie orkiestrą.
Bibl.: Krzesiński: Koleje życia s. 250; Skibiński: Pamiętnik; Kłosy 1885 nr 1019 (J. Heppen); Jasiński; Krogulski (tu mylnie imię Józef); Afisze, IS PAN.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
