Osoby

PIETKIEWICZ Eustachy (ok. 1883 - 1932 Łódź), scenograf. Był bratankiem publicysty, Zenona P., i powieściopisarza, Zygmunta P., pierwszym mężem Jadwigi Żmijewskiej (ślub ok. 1909). W 1905 debiutował jako malarz, prezentując swe obrazy na wystawie sztuk pięknych w Łodzi. W 1908-11 był kier. pracowni malarsko-dekoracyjnej t. łódz. za dyr. A. Zelwerowicza. Opracował tu m.in. sceno­grafię do: "Dziadów" (1908), "Zygmunta Augusta" (1909), "Klątwy" (1909), projekty dek. do "Ryszarda III" (1910); ponadto wykonywał dla tego teatru afisze artysty­czne. Ze szczególnym uznaniem spotkała się jego praca nad "Klątwą". Według sprawozdawcy "Sceny i sztuki" (cyt. za E. Krasińskim) P. "złożył swój pierwszy egzamin ze swych umiejętności malarskich i perspektywicznych" i "nie był to wydłubany w szczegółach elaborat rzemieślniczy, to malarska ję­drna i zwięzła synteza". Był inicjatorem i organi­zatorem stałej wystawy sztuk pięknych w Łodzi (1910), autorem wielu łódz. wnętrz, m.in. t. Odeon, Grand Hotelu, kina Modern. W końcu 1912 wyje­chał do Warszawy, gdzie wspólnie z malarzem Z. Marczewskim miał założyć "spółkę renowacji kościołów i lokali". W sez. 1913/14 współpracował jako scenograf z warsz. T. Małym. Z jego dek. wystawiono m.in. "Myszy bez kota", "Męża z grzecz­ności", "Edukację księcia", "Półświatek". Powróciwszy do Łodzi poświęcił się malarstwu, uprawiał też rzeźbę. Prace jego były często w 1. dwudziestych wystawiane w Miejskiej Galerii Sztuki w Łodzi. W 1930 wziął udział w XVII Międzynarodowej Wystawie Sztuki w Wenecji. W 1929/30 był sce­nografem łódz. scen pod kier. B. Gorczyńskiego: T. Kameralnego i Popularnego; opracował wtedy dek. m.in. do "Dziadów", "Balladyny", "Sułkowskiego", "Grubych ryb", "Doktor Julii Szabo".
Bibl.: Krasiński: Jaracz; Lipiec: Zelwerowicz i scena łódz.; Stokowa: Wyspiański; Rozwój z 7 IX 1912; Scena i Szt. 1909 nr 44; Sztuki Piękne 1932 nr 5 s. 168: Świat 1910 nr 50 s. 5-7 (A. Marek); Tyg. Ilustr. 1905 nr 21.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994