Osoby

KUNICKA Izabela z Lubicz-Rowickich (11 I 1891 Kamionka na Podolu - 4 III 1974 Warsza­wa), aktorka, reżyser. Była córką Marii i Stanisława Lubicz-Rowickich, żoną aktora Witolda Kunickiego. Ukończyła romanistykę na uniw. w Kijowie. W 1916 pod kier. S. Wysockiej debiutowała w kijo­wskim T. Studya i na scenie tej pozostała do 1918. W 1919-21 grała nadal w Kijowie; pocz. pod kier. Wysockiej w Młodym T. Polskim, np. Joasa w "Sędziach" i T. Polskim (Tow. Udziałowe Artystów), np. Chryzotemis w "Elektrze" H. Hofmannstahla (wrzesień 1919), nast. w T. Robotniczym. Po przy­byciu do Warszawy występowała w T. Rozmaitości (1922), nast. wstąpiła do Instytutu Reduty (1922-24). Na sez. 1924/25 została zaangażowana do T. im. Słowackiego w Krakowie. W sez. 1925/26 po­nownie współpracowała z S. Wysocką w T. Rybałt w Warszawie, w 1926-29 była członkiem Reduty w Wilnie. Z zespołem tego teatru występowała m.in. w Gdyni (1929) jako Księżniczka ("Uciekła mi prze­pióreczka"), ponadto grała takie role, jak: Podstolina ("Fircyk w zalotach"), Marysia ("Pomsta"), Jana ("Prze­chodzień"). W 1929-32 prowadziła teatr szkolny i lekcje żywego słowa w Lic. Krzemienieckim, od 1932 do wybuchu II wojny świat. znów związana była z Instytutem Reduty w Warszawie, gdzie od 1934 reżyserowała w utworzonym przy nim teatrze dla dzieci. Była członkiem Kapituły Reduty. Ponad­to w 1932-36 uczyła dykcji i recytacji na kursach nauczycielskich. W czasie okupacji niem. kontynuo­wała pracę artyst. z młodzieżą, organizowała w swym warsz. mieszkaniu przy ul. Barskiej konspi­racyjne przedstawienia, np. "Balladyny". W 1944-45 pracowała z młodzieżą w Głownie. W sez. 1945/46 należała do zespołu T. dla Dzieci Wesoła Gromadka w Krakowie, w nast. prowadziła t. kukiełkowy przy krak. seminarium nauczycielskim, 1947/48 reżyse­rowała w T. Lalki i Aktora we Wrocławiu, a 1948-50 w T. Lalki i Aktora Baj w Warszawie, w którym również sprawowała kierownictwo artyst. (do 31 I 1950). W sez. 1950/51 współpracowała z T. dla Dzieci Gnom w Warszawie i w objazdach. W 1951-54 grała gościnnie na scenie T. Ateneum, np. Matkę Poiret ("Pociąg do Marsylii"), Krzewinową ("Zbiego­wie"), 1954-55 była zaangażowana w T. Nowej War­szawy, 1955-57 T. Młodej Warszawy, 1957-64 T. Klasycznym w Warszawie. W ostatnich latach grała takie role, jak: Pani Blockitt ("Dombey i syn"), Kró­lowa Matka ("Bolesław Śmiały"), Pani domu ("War­szawianka"), Genowefa ("Drzewa umierają stojąc"), Jowialska ("Pan Jowialski"). Jubileusz czterdziestopię­ciolecia pracy artyst. obchodziła 23 XII 1962. W opublikowanych w 1970 wspomnieniach pt. "O zespole Reduty 1919-1939" zamieściła szkice: "Wakacje Reduty w Spale" oraz "Doroczne spotkania redutowe" (współautorka J. Wróblewska).
Bibl.: Almanach 1973/74; Iwaszkiewicz: Wysocka s. 67, 72; listy Osterwy; Marczak-Oborski: Teatr czasu wojny; Simon: Spis przedstawień Reduty; Szczublewski: Żywot Osterwy; Śmigielski: Reduta; W kręgu "Baja"; Wilski: Szkolnictwo; Wilski: Wielka tragiczka; Pam. Teatr. 1962 z. 1 s. 152; Scena Pol. 1922 z. 6-7, 11-12; Życie Warsz. 1974 nr 57, 58; Afisze i programy, IS PAN; Akta (tu fot.), ZASP.
Ikon.: W. Dunin-Marcinkiewicz: K. jako Radczyni (Wesele), akw" ol., 1927 - MTWarszawa; Fot. - IS PAN, ZASP.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994