Autorzy

ZDZISŁAW GOZDAWA
Ur. 1 XII 1910, Warszawa. Zm. 28 II 1990, Warszawa.
WACŁAW STĘPIEŃ
Ur. 28 IX 1911, Babsk k. Rawy Maz. Zm. 28 X 1993, Warszawa.
Gozdawa rozpoczął działalność artystyczno-kabaretową w 1936, zakła­dając i prowadząc kabaret studencki ,,Pegaz"; Stępień - w 1935, pi­sując teksty do piosenek, współpracując z Polskim Radiem i naszymi ówczesnymi wytwórniami płyt gramofonowych: Odeon i Columbia. W 1938 nawiązali kontakt, który - zapoczątkowany kilkoma drobnymi formami w okresie przedwojennym - od 1945 przekształcił się w bo­daj najbardziej owocną, płodną i długotrwałą w historii polskiego przemysłu rozrywkowego współpracę dwóch autorów. Pisują widowiska i komedie muzyczne, sygnując wszystko łącznie, nie zdradzając, czy w ogóle istnieje wśród nich podział na librecistę i kompozytora, czy też nie. Od 1946 prowadzili przez lat ponad trzydzieści teatr satyryczno-rewiowy ,,Syrena" (1946-49 w Łodzi, 1949-78, w Warszawie), większość ich komedii miała premiery w "Syrenie", obiegając póź­niej wiele scen teatralnych i satyrycznych w całym kraju.
Większe formy sceniczne piszą od 1945. Ich dorobek w tym ga­tunku to: "Droga do ciebie" (1945), "Lecą liście" (1945), "Trzej muszkiete­rowie" (1946), "Bliźniak" (1946), "Moja żona Penelopa" (1946), "Colorado" (1947), "Ambasador" (1948), "Miecz Demokratesa" (1949), "Wodewil war­szawski" (1950), "Wielki cyrk" (1952), "Sprawa Kowalskiego" (1956), "Hajże na stolicę" (1960), "Jego ekscelencja" (1963), "Nasze szaleństwo" (1970). Ponadto scenariusze do rewii i widowisk muzycznych, piosenki do cudzych komedii, monologi , skecze - w sumie kilka tysięcy po­zycji, a także 2 scenariusze filmowe: "Szkoła" (1945) i "Sprawa do za­łatwienia" (1952; osiem ról Dymszy!).
Twórczość Gozdawy i Stępnia, żywo reagująca na aktualne proble­my naszego życia, stanowi w pewnym stopniu literacki dokument prze­mian dokonujących się u nas na przestrzeni powojennego XXXV-lecia. Ich piosenki zawsze są melodyjne, dowcipy proste, powiedzonka idące niejednokrotnie "w lud", powtarzane niemal jak przysłowia. Naj­lepszym przykładem tej twórczości, a zarazem najpopularniejszym dziełem Gozdawy i Stępnia jest "Wodewil warszawski".
Źródło: Przewodnik Operetkowy Lucjan Kydryński, PWM 1994