Jerzy Boroński
BOROŃSKI Stanisław Jerzy (31 I 1885 Warszawa - 11 X 1935 Warszawa), aktor, reżyser. Był synem Adolfa i Edwardy z Neumanów. Uczył się w gimn. w Krakowie. Debiutował w T. Polskim w Poznaniu w sez. 1905/06. W 1906-07 występował w T. Ludowym w Krakowie, w 1908-12 w T. Polskim w Poznaniu; grał z powodzeniem takie role, jak np. Zdzisław ("Pan Benet"), Czesław ("Przyjaciele"), Zbyszko ("Moralność pani Dulskiej"), Sobolewski ("Dziady"), Wicek ("Wicek i Wacek"), Horacy ("Hamlet"), Romeo ("Romeo i Julia"). W 1911 występował w T. Nowym we Lwowie, w 1912 w zespole objazdowym H. Cudnowskiego, w sez. 1912/13 i 1916/17 w T. im. Słowackiego w Krakowie. Następnie przeniósł się do Warszawy i występował kolejno w t.: Qui Pro Quo (1919-25), Stańczyk (1922), Perskie Oko (1925-27, tu był sekretarzem, a w 1926 współdyrektorem), Nowe Perskie Oko (1927), Morskie Oko (1928), Hollywood (1929), Orfeum (1929-30), Ananas, Dolina Szwajcarska (1930), Nowy Ananas (1930-32), Qui Pro Quo (1932), Morskie Oko (1932/33), Casanova i Praskie Oko (1933). Znany był wtedy jako wykonawca ról charakterystycznych i monologów, a także jako pomysłowy reżyser skeczów i operetek (m.in. w 1926 w T. Niewiarowskiej). Kilkakrotnie był członkiem Zarządu Głównego ZASP (1922-23,1930-31,1932-33).
Bibl.: Bar: Dzieje t. krak. s. 162; Sempoliński: Wielcy artyści; Kur. warsz. 1935 nr 284; Afisze, IS PAN; Akt zgonu nr 1286/2/ 1935, USC Warszawa-Śródmieście.
Ikon.: Jotes (J. Szwajcer): Portret, karyk., rys., repr. Tyg. ilustr. 1930 nr 41; Fot. w rolach - MTWarszawa.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
