Leopold Pol-Doliński
POL-DOLIŃSKI Leopold, właśc. L. Doliński, pseud. Poliński (ok. 1874 - 29 X 1918 Kraków), aktor, tancerz, baletmistrz. Prawdopodobnie w 1892-95 występował w Stanisławowie pod pseud. Poliński. W 1895-98 i w sez. 1899/1900 należał do zespołu T. Polskiego w Poznaniu jako tancerz i aktor pod nazwiskiem Doliński, a potem Pol-Doliński. Układał też tańce do operetek i wodewilów. Później został wydalony z Prus. W lecie 1900 tańczył i układał tańce w warsz. t. ogr. Fantazja. Następnie mieszkał w Krakowie. W 1906-07 grał w T. Ludowym, poza tym układał tańce i niekiedy występował w doraźnych przedstawieniach operetkowych i operowych, m.in. organizowanych przez szkołę śpiewu J. Marso. Organizował też wieczory humorystyczne w miasteszkach Galicji, m.in. w 1911. Przez pewien czas był nauczycielem tańca w szkole dram. M. Przybyłowicza, później prowadził w Krakowie własną szkołę tańca i rytmiki. Grywał role charakterystyczne, jak np. Placyd ("Piosnka wujaszka"), Kuba ("Łobzowianie"), Kultiapkin ("Tamten"), Szwarcenkopf ("Małka Szwarcenkopf"), Gapcio ("Podróż po Warszawie"). Bardziej znany był jako tancerz, a przede wszystkim nauczyciel tańca.
Bibl.: Koryzna II s. 18, 45; Głos Narodu 1918 nr 245; Kur. por. 1900 nr 138; Afisze, IS PAN.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
