Ewa Lipska
LIPSKA Ewa
(ur. 8 października 1945, Kraków, Polska)
Poetka. Debiutowała w 1961 roku wierszami "Krakowska noc", "Van Gogh" i "Smutek" na łamach "Gazety Krakowskiej". Po maturze, od 1963 roku przez trzy lata studiowała malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Równolegle pisała i publikowała wiersze w "Życiu Literackim" i "Dzienniku Polskim". W latach 1970-80 była redaktorem działu poezji Wydawnictwa Literackiego w Krakowie. W 1971 roku została laureatką Nagrody im. Andrzeja Bursy, dwa lata później otrzymała nagrodę Fundacji im. Kościelskich (1973). W 1978 roku Klub Studentów Wybrzeża "Żak" przyznał jej nagrodę Pierścienia za całokształt twórczości. W 1978 roku także została członkiem Polskiego PEN Clubu. Była stypendystką w Iowa City (1975) i Berlinie Zachodnim (1983). W latach 1990-92 należała do zespołów redakcyjnych czasopism "Arka" i "Dekada Literacka". W 1991 roku wyjechała do Wiednia jako pracownik Ambasady Rzeczypospolitej Polskiej w Austrii (sekretarz, a od 1995 roku radca). Jednocześnie pełniła funkcję wicedyrektora (1991-95), a następnie dyrektora (od 1995) Instytutu Polskiego w Wiedniu. W 1990 roku otrzymała nagrodę POLCUL Foundation w Sydney, a dwa lata później nagrodę Polskiego PEN-Clubu. W 1993 roku natomiast uhonorowano ją nagrodą Fundacji A. Jurzykowskiego w Nowym Jorku. Opublikowała kilkanaście tomów wierszy, między innymi: "Dom spokojnej młodości" (1979), "Żywa śmierć" (1979), "Przechowalnia ciemności" (1985), "Strefa ograniczonego postoju" (1990). Wybory jej wierszy ukazały się w przekładach na angielski, czeski, duński, holenderski, niemiecki, węgierski. Jej jedyny utwór dramatyczny "Nie o śmierć tutaj chodzi, lecz o biały kordonek" ukazał się w 1981 roku na łamach miesięcznika "Dialog".
