Autorzy

Maria Ksenia Bechczyc-Rudnicka, 1°v Wrocka (1 II 1888 Warszawa - 6 VI 1982 Lublin), pisarka, kier. lit. teatru, nestorka polskiej krytyki teatralnej. Kształciła się na wydz. humanistycznym Wyższych Żeńskich Kursów im. Bestużewa w Petersburgu. Debiutowała w 1912 artykułami historycznymi związanym z rewolucją francuską, w okresie międzywojennym poświęciła się literaturze pięknej, m.in. w prasie stołecznej ukazywały się jej opowiadania, eseje, artykuły. W 1935 wydała pierwszą powieść. Po II wojnie świat, osiedliła się w Lublinie i była współorganizatorką życia kulturalnego w tym mieście. W l. 1944-47 pełniła funkcję zastępcy naczelnika woj. wydziału kultury i sztuki, debiutowała jako recenzent i krytyk teatr, w dwutygodniku Zdrój (1945-46), współpracowała z Teatrem, Twórczością, w l. 1960-65 była redaktorem naczelnym Kameny, a następnie do końca życia członkiem kolegium redakcyjnego. Okresowo pełniła funkcję prezesa lub. oddziału ZLP. W l. 1947-64 sprawowała kier. lit. T. Miejskiego, potem pn. T. im Osterwy w Lublinie. W 1979 została członkiem zasłużonym SPATiF-ZASP. Opublikowała dwa tomy felietonów i esejów teatr.: "Godziny osobliwe" (1966), "Uchylanie masek" (1974), zajmowała się przekładami z literatury rosyjskiej i francuskiej.

Źródło: Almanach sceny polskiej 1981/82