Osoby

KOSIŃSKI Feliks (11 V 1862 Warszawa - 1 XI 1916 Kijów), aktor, dyr. teatru. Był mężem -> Ireny Kosińskiej-Bohacz. W 1876-81 występował zapewne jako tan­cerz w t. lwow.; w sez. 1881/82 był suflerem w zespole J. Grabińskiego (w Lublinie i Łowiczu). W 1885-92 występował na prowincji i w warsz. t. ogr. w zespołach: J. Żołopińskiego w Radomiu i Lublinie (1885), F. Ratajewicza i J. Cybulskiego w Łowiczu (1886), K. Kremskiego w Koninie, Turku, Łęczycy (1886-87), M. Kisielnickiego w Piotrkowie, Częstochowie (1887), H. La­sockiego w Tarnowie i Rzeszowie (1887), w warsz. t. ogr. Alhambra (dyr. L. Dobrzański i J. Recki, 1888), u A. Łaskiego w Płocku (sez. 1890/91), K. Kremskiego w Łowiczu (1891), w warsz. t. ogr. Wodewil (dyr. M. Skirmunt, 1891), warsz. t. ogr. Eldorado (dyr. J.T. Smotrycki, 1892). Od czerwca 1894 prowadził warsz. t. ogr. Na Czystem. W 1895-1900 występował w zespo­łach: L. Czystogórskiego w Radomiu (do marca 1895), S. Staszewskiego i J. Puchniewskiego w Łowiczu (wrze­sień 1895), F. Felińskiego (jesień 1895-1899), prawdo­podobnie B. Mareckiego w t. w Parku Krakowskim (lato 1899). Niektóre z tych informacji (od 1889) mogą dotyczyć występującego w tym samym czasie Włodzi­mierza K. (i na odwrót, por. hasło Włodzimierz K.). Od października 1900 do 1908 był inspicjentem w t. lwow.; występował także w rolach epizodycznych w dramacie i operetce. Zyskał duże powodzenie i popu­larność kreując wiele zabawnych typów charaktery­stycznych, m.in. Brideta ("Czerwona toga"), Sama ("Leta"), Paola ("Rewolwer"), Perełkę ("Zemsta"), Bridaina ("Nie igra się z miłością"); nie udała mu się jednak rola Sganarela ("Doktor z musu"). W 1908 przeniósł się do Poznania i tu 8 IV 1911 obchodził jubileusz dwudziestopięciolecia pracy scen. w roli Smakosza ("Przyjaciele"). W 1913-14 występował w Lublinie, a od lipca 1915 do końca życia w Kijowie, początkowo w T. Polskim pod dyr. F. Rychłowskiego, a od maja 1916 w t. sali Ogniwa (którym sam kierował).
Bibl.: Dąbrowski: Teatr w Lublinie; Olszewski: Z kronik teatr.; Pajączkowski: Teatr lwow. (il.); 75 lat T. Pol. w Pozna­niu (il.); Lwow. Noworocz. teatr. 1907; Zapolska: I Sfinks przemówi s. 147; Gaz. radom. 1895 nr 27; Afisze, IS PAN.
Ikon.: Fot. pryw. i w rolach - Bibl. Ossol.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973