Eugeniusz Bąbolski
BĄBOLSKI Eugeniusz (13 września 1894 Warszawa – 27 kwietnia 1965 Wolica w Kaliskiem),
kierownik administracyjny teatru, aktor.
Był synem Antoniego i Felicji Bąbolskich; mężem aktorki i kierowniczki administracyjnej teatru Marii Bąbolskiej (ślub w czasie I wojny światowej w Rosji). Po uzyskaniu matury wstąpił do Instytutu Reduty w Wilnie. W 1926–39 pracował w dziale gospodarczym i administracyjnym Instytutu Reduty, najpierw w Wilnie, a następnie w Warszawie, ale przede wszystkim prowadził administrację zespołów objazdowych Reduty. Należał do najbliższych współpracowników Juliusza Osterwy. W latach II wojny światowej i okupacji niemieckiej mieszkał w Warszawie, prowadził sklep. Na początku 1945 wrócił do teatru i od 1 lutego do 1 października 1945 był kierownikiem administracyjnym Teatru Lalki i Aktora w Krakowie, w sezonie 1946/47 kierował Przedsiębiorstwem Imprez Rozrywkowych w Łodzi, w 1948/49 był kierownikiem administracyjnym Teatru Wybrzeże w Gdańsku, w 1949–55 zastępcą dyrektora (ds. administracyjnych) w Teatrze Ziemi Pomorskiej w Bydgoszczy. Od 1955 do 1961, kiedy przeszedł na emeryturę, był zastępcą dyrektora (ds. administracyjnych) w Teatrze Bogusławskiego w Kaliszu. Na tej scenie występował czasami w epizodycznych rolach, np. jako Pisarz sądowy (Kupiec wenecki), Korneliusz (Hamlet), Gracz (Maskarada Lermontowa).
Bibliografia
Almanach 1964/65; Kuszyński: Teatralia; Listy Osterwy (il.); Osiński: Pamięć Reduty; Simon: Spis przedstawień Reduty; Szczublewski: Żywot Osterwy; Akt zgonu nr 3017023/00/AZ/1965/754066, USC Nowe Skalmierzyce woj. wielkopolskie; Akta (fot.), ZASP.
Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. 1, Instytut Sztuki PAN Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.
