Wiktor Domański
DOMAŃSKI Wiktor, pseud. Larissa, Laryssa (17 XI 1907 Warszawa lub Biała Podlaska - po 1942), aktor. Był synem Michała D. i Marianny z domu Szumer (Szummer), mężem aktorki Stefanii D z domu Gintel, ojcem aktora Jacka Domańskiego. Uczył się w Warszawie, gdzie ukończył gimn., a w 1931 Oddział Dram. Państw. Konserwatorium Muzycznego. Wcześniej występował już w imprezach objazdowych, np. w lipcu 1929 był w Płocku z zespołem artystów t. Morskie Oko; używał wtedy pseudonimu. W 1932 występował w T. Nowym w Poznaniu (wiadomość niepewna), w sez. 1932/33 w T. Polskim w Katowicach, m.in. jako Jakub Chesney ("Ciotka Karola"), Bill Caldwell ("Roxy"), Żelski ("Ułani księcia Józefa"), Czarnoziemny ("Kwadratura koła"), w sez. 1933/34 w objazdowym T. Małopolskim z siedzibą w Stanisławowie. Od lutego 1934 występował w T. Narodowym w Toruniu; grał Christiana de Neuvilette ("Cyrano de Bergerac"), Wiesława ("Drugie imię miłości"), Karola ("Pieniądz to nie jest wszystko"), Krzyckiego ("Kościuszko pod Racławicami"), reżyserował z W. Brackim komedię muz. "Moja siostra i ja". Od listopada 1934 był aktorem T. Nowego w Kaliszu, w którym projektował także dekoracje i kostiumy do kilku sztuk. Od pocz. lutego 1935 grał Vandasza ("W cukierence") w warsz. T. Ateneum, w którym występował do końca sez. 1934/35; równocześnie od kwietnia 1935 grał w "Krzyku" w T. Aktora pod kier. S. Jaracza. Sez. 1936/37 spędził w T. Wołyńskim w Łucku, a 1937/38 w T. Polskim w Poznaniu, gdzie grał m.in. Allana ("Pierwsza pani Selby"), Teodora ("Człowiek pod mostem"); z Poznania wyjeżdżał na gościnne występy do Grodna, gdzie w T. Miejskim grał jeszcze w lecie 1938. W sez. 1938/39 występował pocz. w T. Miejskim w Sosnowcu, nast. w T. Miejskim w Grodnie. Na sez. 1939/40 zaangażował się podobno do jednego z t. warszawskich. Po wybuchu wojny, we wrześniu 1939 znalazł się w Białymstoku; występował tam w pol. t. Miniatury oraz wyjeżdżał z nim w objazdy. Ożenił się w tym czasie z aktorką Stefanią Gintelówną. Zimą 1939/40 wrócił do Warszawy. W końcu 1940 przyjechał do Lwowa; w pierwszej poł. 1941 organizował wraz z A. Sternem i J. Prutkowskim pol. teatrzyk w Domu Kultury Ludowej; po wybuchu wojny między Niemcami a ZSRR działał w konspiracji. We wrześniu 1942, podczas krótkiego pobytu w Warszawie aresztowany przez gestapo, został osadzony w więzieniu pocz. we Lwowie, a nast. w Lublinie na Majdanku, skąd podobno został wywieziony do Alzacji. Okoliczności jego śmierci nie są znane. W 1955 został sądownie uznany za zmarłego. Przystojny, zgrabny, dobrze zbudowany, grał najczęściej role amantów w repertuarze komediowym; z powodzeniem też próbował grać role charakterystyczne. Inne, prócz wymienionych role D., to m.in.: Gregory ("Człowiek, który był Czwartkiem"), Pingois ("Bęben"), Olszewski ("Lekkomyślna siostra"), Hektor ("Jedynaczka króla czekolady"), Olek ("Dziewczyna z lasu").
Bibl.: Kaszyński: Teatralia; Konarska-Pabiniak: Repertuar; Krasiński: Teatr Jaracza; Krukowski: Z Melpomeną s. 20 (tu błędnie Witold D.), 22; Kwaskowski (na s. 198 błędnie Władysław D.); Nawrat: Repertuar; Sobański: Teatr Pol. na Śląsku s. 73; T. Małopolski 1933-38; Wilski: Szkolnictwo; Żywot: Dwadzieścia sezonów; Kino 1938 nr 7 (il.); Logeion 1937 nr 3 s. 179-180; Teatr 1988 nr 10 (Rozmowa z S. Gintel-Domańską); Afisze, Uniw. w Poznaniu; Informacje S. Gintel-Domańskiej.
Ikon.: Fot. - Zbiory S. Gintel-Domańskiej, IS PAN.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994
