Bolesław Sulikowski
SULIKOWSKI Bolesław, pseud. Stachowicz (ur. 7 VI 1873 Siedlce - działał do 1917), śpiewak, aktor. Był synem Bronisława S. i Marianny z Mańkowskich. Uczęszczał do gimn. w Lublinie i Warszawie, a śpiewu uczył się u W. Aleksandrowicza w Warszawie. Prawdopodobnie on występował pod pseud. Stachowicz w 1895-96 w zespole F. Ratajewicza, m.in. w Łowiczu i Pułtusku, w sez. 1896/97 u M. Wołowskiego w Łodzi, a w 1897 u Cz. Janowskiego w Sosnowcu, ale informacje te mogą także dotyczyć -> Stanisława Stachowicza. Potem prawdopodobnie opuścił na pewien czas scenę kontynuując naukę śpiewu, m.in. w Wenecji. W 1905 występował na koncertach dobroczynnych w Warszawie, a w kwietniu 1906 śpiewał partię Rudolfa ("Luiza Miller") na przedstawieniu amatorskim. Od maja 1906 został zaangażowany do zespołu T. Miejskiego we Lwowie i występował tam do 1911 w operach i operetkach, biorąc też co roku udział w występach zespołu w Krakowie. W sez. 1911/12 był zapewne zaangażowany w T. Popularnym w Łodzi. Jesienią 1912 prawdopodobnie śpiewał i reżyserował operetki w T. Polskim w Poznaniu (źródła podają imię Aleksander). W początku 1913 przez krótki czas występował w T. Polskim w Warszawie, w sez. 1915/16 śpiewał gościnnie w T. Nowości, wiosną 1916 występował w T. Nowoczesnym, a w 1917 w t. Sfinks. Śpiewał partie tenorowe W operetkach, jak np. Parys ("Piękna Helena"), Nikias ("Lizystrata"), a także w operach, jak np. Damazy ("Straszny dwór"), Beppo ("Pajace"), Gaston ("Traviata"). Niekiedy występował też w dramatach, m.in. w rolach Kudlicza ("Noc listopadowa"), Kapłana ("Irydion"). W 1911 redagował dział teatr. w "Ilustrowanym Almanachu Artystyczno-Literackim", później współpracował m.in. z "Polską Sceną i Sztuką" oraz z innymi pismami.
Bibl.: Okręt s. 390; Sempoliński: Wielcy artyści; Afisze, IS PAN: Maciejewska: Teatr w Poznaniu; Straus: Repertuar 1915-16.
Ikon.: Fot. pryw. - Bibl. Nar. (Zakład Grafiki).
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
