Osoby

BEDNARZEWSKA Konstancja, z Raykowskich (10 IV 1866 Warszawa - 11 I 1940 Kraków), aktorka. Była córką Piotra Raykowskiego i Magdaleny z Pawłow­skich. Jeszcze, przed debiutem wyszła za mąż za Sewe­ryna B. i na scenie występowała zawsze pod jego na­zwiskiem (chociaż jego żoną była tylko przez krótki czas). Debiutowała z powodzeniem 27 IX 1892 w ze­spole K. Kamińskiego w Petersburgu w roli Heleny ("Pan Jowialski"). W tym samym sez. grała m.in. Anielę ("Śluby panieńskie"), Zofię ("Flirt"). Blondynka o pięknych oczach zwracała uwagę swą urodą. Na sez. 1893/94 zaangażował ją T. Pawlikowski do T. Miejskiego w Krakowie. W 1895 przeniosła się do t. Iwow., stąd kil­kakrotnie przyjeżdżała na występy gościnne do Krako­wa. W krak. T. Miejskim była znowu zaangażowana od września 1898, ale już w 1900 sprowadził ją do Lwowa Pawlikowski (ich związek, głośny w owych latach, spowodował rozwód Pawlikowskiego z żoną i wpłynął na jego pozycję towarzyską). W 1902 występowała goś­cinnie w t. łódzkim. W t. lwow. pozostała do 1906. Po objęciu dyr. przez L. Hellera wyjechała do Warszawy, gdzie 1906-08 należała do zespołu dramatu WTR. W sez. 1910/11 występowała w Poznaniu, w 1911-13 w t. lwowskim. W 1913 przeniosła się na stałe do Kra­kowa i odtąd, aż do opuszczenia sceny w 1930, wystę­powała w T. im. Słowackiego. Wyjeżdżała tylko cza­sem na gościnne występy, m.in. do Lwowa (1914, 1924) i Warszawy (1926), a w 1919 występowała kilkakrotnie w krak. T. Powszechnym.
Największe sukcesy artystyczne przyniósł jej okres przed I wojną światową. Wpłynęła na to współpraca z T. Pawlikowskim i jego wskazówki. G. Zapolska twierdziła, że "ma jedną wielką zaletę na scenie. Ma prostotę. Jest szczerą, prostą i spokojną" ("I Sfinks prze­mówi"). Szczególne uznanie budziła w rolach lirycznych z wielkiego repertuaru, jak np. Diana ("Fantazy"), Laura ("Kordian"), Salomea ("Sen srebrny Salomei"), Kamila ("Nie igra się z miłością"), Elżbieta ("Don Carlos"), Ofelia ("Ham­let"), a także w dramatach modernistycznych, w takich rolach jak: Irka ("Złote runo"), Helena ("Dla szczęścia"), Obca ("Skarb"), Wojewodzianka ("Zaczarowane koło"). W wielu rolach była partnerką M. Tarasiewicza. Z bie­giem czasu przeszła do ról starszych amantek i kokie­tek, a nawet matek jak np.: Podstolina ("Zemsta"), El­mira ("Świętoszek"), Katarzyna ("Spadkobierca"). W 1927 wystąpiła w filmie "Mogiła nieznanego żołnierza". 26 V 1928 obchodziła w Krakowie jubileusz trzydziestopię­ciolecia pracy grając Panią De Trevillac ("Ładna histo­ria"). Była członkiem zasłużonym ZASP.
Bibl.: Gliński: Teatr w Petersburgu III s. 125-127; Grzymała-Siedlecki: Pawlikowski (il.); Pajączkowski: Teatr lwow. (il.); Solski: Wspomnienia (il.); TE I; Zapolska: I Sfinks przemówi s. 21, 39, 62, 134, 151, 162, 198, 199, 230; Zapolska: Listy; EMTA 1895 nr 39, 1898 nr 37, 1900 nr 27; Kur. warsz. 1928 nr 122; Afisze, IS PAN.
Ikon.: A. Karpiński: Portret, olej, 1926 - T. im. Słowackiego, Kraków; T. Axentowicz: Portret, gwasz, pastel - zb. P. Grze­gorczyka, Kraków; Z. Waśniewski: Portret, karyk., rys. - MH Kraków; Fot. pryw. i w rolach - Arch. m. Krakowa i woj. krak., Bibl. Ossol., IS PAN, MHKraków, MTWarszawa.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973