Stefan Ślązak
SZLĄZAK, Ślązak, Stefan (21 III 1889 Puchaczów w Lubelskiem - 23 II 1957 Będzin), śpiewak, reżyser, dyrygent. Był synem organisty Franciszka Sz. i Ludwiki (Ludmiły) z Olszewskich. Kształcił się w szkole organistów w Płocku i tam działał w t. amatorskim. W 1908 zaangażował się podobno tamże do zespołu H. Czarneckiego, śpiewał wtedy m.in. Jontka ("Halka") oraz zastępował kapelmistrza. W 1909-14 kształcił się w warsz. Instytucie Muz. w zakresie gry na fortepianie i śpiewu (był m.in. uczniem A. Myszugi i J. Chodakowskiego). Równocześnie pracował jako korepetytor muz. w WTR. W 1915-16 występował w operetkach w zespole H. Halickiego w Lublinie, jesienią 1916 u A. Olędzkiego w Kielcach, w 1917 u H. Czarneckiego w Częstochowie oraz w objazdowym zespole S. Szczuki. W maju i czerwcu 1918 śpiewał gościnnie w warsz. T. Nowości m.in. Bolesława ("Polska krew") i Foldesy'ego ("Krysia leśniczanka"). W 1919 występował znów w Lublinie. W 1920-22 należał do zespołu operetkowego w T. Miejskim w Sosnowcu. W sez. 1923/24 był śpiewakiem, reżyserem i dyrygentem w T. Polskim w Katowicach. Wystawił tam m.in. "Zabobon, czyli Krakowiaków i Górali" oraz "Skalmierzanki", śpiewał partie Stacha ("Zabobon"), Korepetytora ("Major ułanów"), Żurosława ("Skalmierzanki"). Przez cały ten okres używał nazwiska Szlązak. Potem opuścił scenę. Mieszkając na Śląsku zajmował się pracą pedag., organizowaniem i prowadzeniem chórów, pisywał recenzje muz. do czasopism. Skomponował operę "Silesiana", operetki "Czar nocy" i "Donżuani" (był też współautorem tekstów) oraz muzykę do wielu przedstawień teatralnych. Po 1945 działał nadal jako pedagog i dyrygent chórów, a w sez. 1947/48 był podobno kier. muz. T. Miejskiego w Sosnowcu.
Bibl.: Bibliografia dramatu t. 2; Błaszczyk: Dyrygenci (bibl.); Łoza: Czy wiesz (il.); Nawrat: Repertuar; Żywot: Dwadzieścia sezonów; Kur. Warsz. 1915 nr 310, 1918 nr 120, 168; Akta (tu fot.), ZASP.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994
