Łukasz Pawłowski
Aktor i dramatopisarz
Urodzony w 1977. Absolwent PWST we Wrocławiu z 2002 roku. Od tego samego roku należy do zespołu Teatru Polskiego w Poznaniu, w którym zagrał między innymi: Podporucznika w Helmuciku (Ingmar Villqist, reż. Paweł Łysak), Debila w Torach (Milena Marković, reż. Rafał Sabara), Piotra Wierchowieńskiego w Biesach (Fiodor Dostojewski, reż. Marek Fiedor), Joaquina Pereza Fernandeza Rivas Rooneya w Opowieściach argentyńskich (wg Witolda Gombrowicza, reż. Paweł Kamza), Myzdrala w Ferdydurke (Witold Gombrowicz, reż. Artur Tyszkiewicz). Zagrał również Karola w Wizycie starszej pani (Friedrich Dürrenmatt, reż. Waldemar Krzystek) w Teatrze Telewizji. Ma na swoim koncie także role filmowe (Brat czeka na końcu drogi Waldemara Grzesika) i w serialach telewizyjnych (m.in. w Pogodzie na piątek i Pitbullu). Jest laureatem wyróżnienia na Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi (2002) za rolę Własa w Letnikach Maksyma Gorkiego w reżyserii Bożeny Baranowskiej.
Kariera dramatopisarska Łukasza Pawłowskiego rozpoczęła się w listopadzie 2008 roku w Łodzi, kiedy to w ramach konkursu dramaturgicznego Forum Współczesnego Dramatu „Lustro. Obraz. Iluzja” odbyło się czytanie jego sztuki A+B=Rh-. Niedługo potem napisał sztukę S_P_O_N_A_D – mroczny, pesymistyczny dramat o upadku ludzkości, który zrealizowany został podczas 29 PPA we Wrocławiu w Nurcie Off.
Dramaty Pawłowskiego często realizowane były przez Teatr Usta Usta Republika. W 2011 na Festiwalu Maski w Poznaniu odbyła się premiera spektaklu Ukryte w reżyserii Wojciecha Wińskiego, którego scenariusz napisany został przez Wińskiego i Ewę Kaczmarek na podstawie sztuki Pawłowskiego W ciemności. W 2014 spektakl ten zdobył główną nagrodę na XXII Alternatywnych Spotkaniach Teatralnych „Klamra” w Toruniu. W tym samym roku w Teatrze Usta Usta odbyła się premiera napisanej wspólnie przez Pawłowskiego, Wińskiego i Kaczmarek sztuki Batalion
Jego sztuki, takie jak Inne miasto, Donnie&Glide czy Never Ending Sorry, docierały do drugiego etapu rywalizacji o Gdyńską Nagrodę Dramaturgiczną. Pawłowski dwukrotnie pokazywany był w Nurcie Off PPA we Wrocławiu (S_P_O_N_A_D oraz Safari Zebra – premiera sztuki odbyła się 27 marca 2012 w Teatrze Współczesnym we Wrocławiu w reżyserii autora).
W 2015 roku Łukasz Pawłowski za spektakl toniejestpostawartystyczna! czyli premiery nie będzie! w reż. Anny Piotrowskiej, do którego napisał tekst i w którym zagrał, otrzymał Grand Prix na XIII Ogólnopolskim Przeglądzie Monodramu Współczesnego w Warszawie oraz nagrodę główną na trzecich Koszalińskich Ogólnopolskich Dniach Monodramu „Strzała Północy 2015”.
Autora reprezentuje Agencja Dramatu i Teatru ADiT, www.adit.art.pl, agencja@adit.art.pl
Omówienia sztuk
A+B=Rh-
1K, 1M
dramat
osoby: Ona – ok. 30. lat, On – ok. 25. lat
Sztuka w ciekawy sposób mówi o relacjach między kobietą a mężczyzną, pokazując dwa zupełnie odmienne punkty widzenia sytuacji. On i Ona nie zwracają się do siebie w bezpośredni sposób. O tym, co się między nimi wydarzyło, dowiadujemy się z ich monologów. Opowiadają własne wersje tego, co wspólnie przeżywali i co czuli. Odkrywają przed widzem więcej, niż odkryliby przed sobą nawzajem, choćby starali się być jak najbardziej szczerzy. Chwilami ich wypowiedzi współbrzmią, zachodzą na siebie, krzyżują się, a jednak wciąż rozmijają się. Tytułem – „Rh-” (układ grup krwi występujący rzadko i wyłącznie u Europejczyków) autor zdaje się sugerować, że trudno dobrać się tak, żeby stworzyć bezkonfliktowy związek. Temat znany, lecz niewyczerpany: jak to jest z tą miłością? Czy to przeznaczenie, czy ułuda; sens życia, czy chemiczny związek wywołujący stan podobny do chorobowego? I gdzie na to miejsce w codziennym życiu, gdzie trwałość związku kochających się ludzi polega na zdolności do kompromisów i podejmowaniu wspólnych decyzji?
Inne miasto
2K, 9M
komedia
W kierunku Ziemi leci planetoida. Ma przynieść ogromne zniszczenia. Społeczność pewnego miasta śledzi komunikaty i oddycha z ulgą, kiedy okazuje się, że nic im nie grozi. Planetoida ma spaść w sam środek USA. Bohaterowie sztuki to degeneraci i drobni przestępcy, których filozofia życiowa streszcza się w krótkiej maksymie; „robić tak, żeby wyjść na swoje.” Jest tu dwóch pijaczków, którzy wychylając flaszkę wódki, rozmawiają o tym, że trzeba być lepszym w życiu; mężczyźni, którzy wyłudzali pieniądze na pomoc poszkodowanym Amerykanom; miejscowa dziwka, narzekająca na brak klientów. Szef policji każe swemu podwładnemu znaleźć telewizor, żeby obejrzeć transmisję z uderzenia planetoidy w USA. W tragikomiczny sposób losy bohaterów splatają się – połączy je meteoryt, który zgodnie z zapowiedzią spadnie na rzeczone miasteczko. Pomimo tragicznego finału sztuka śmieszy od początku do końca.
Na podstawie: www.adit.art.pl
opr. Kamila Paprocka-Jasińska, 2016
