Eugenia Hoffman-Weikert
HOFFMANOWA Eugenia Adela, także Hofmanowa, Hoffmanówna, Hoffmannowa, 1 ° v. Gepert, 2° v. Weikert (16 grudnia 1895 Zgierz – 14 kwietnia 1968 Warszawa),
śpiewaczka.
Była córką Juliusza Hoffmana i Albertyny z Goltzów. Jej pierwszym mężem był Gepert, łódzki przemysłowiec, drugim Eugeniusz Weikert, inżynier. Głos kształciła w warszawskiej Wyższej Szkole Muzucznej im. Chopina; była uczennicą Adeli Comte-Wilgockiej. Zaangażowana do warszawskiego Teatru Wielkiego na sezon 1928/29 debiutowała partią Pauliny (Dama pikowa), następnie śpiewała Amneris (Aida) oraz w Fauście, Zmierzchu bogów, Jasiu i Małgosi. W sezonie 1929/30 była solistką zespołu operowego Teatru Polskiego w Katowicach, 1930/31 wykonywała główne partie mezzosopranowe w Teatrze Wielkim we Lwowie; tam także w kwartecie solistów brała udział w koncertach muzyki oratoryjnej. Latem 1931 z zespołem opery lwowskiej śpiewała w Krakowie. Po powrocie do Warszawy wystąpiła w Halce (rola Zofii) wystawionej zimą 1932 w Domu Żołnierza na Pradze przez Stowarzyszenie Polskiej Opery Ludowej. Śpiewała też w Teatrze Wielkim (styczeń 1932 – Amneris w Aidzie) i w efemerycznej imprezie pn. Opera Komiczna (20 października 1933 udział w premierze Cammory).
_eugenia hoffman_1935__pic_1-k-7085_ed.jpg)
W 1933–35 należała do kobiecego zespołu rewelersów pn. „T4” („Te Cztery”), pod kierownictwem Wandy Vorbond-Dąbrowskiej. W sezonie 1934/35 wystąpiła gościnnie w Krakowie. W grudniu 1935 ponownie śpiewała Zofię (Halka) w Polskiej Operze Ludowej w Teatrze na Pradze i w Teatrze na Wyspie w Łazienkach (latem 1936 i 1939). Od sezonie 1936/37 była solistką Teatru Wielkiego w Warszawie. Stworzyła wybitne kreacje: Niania (Borys Godunow), Cześnikowa (Straszny dwór), Magdalena (Rigoletto).
Jej głos odznaczał się pięknym, altowym brzmieniem, miała zdolności aktorskie.
Podczas okupacji niemieckiej brała udział w tajnych koncertach w Warszawie. Została wywieziona do obozu. W latach czterdziestych występowała niekiedy na koncertach estradowych, potem dawała prywatne lekcje śpiewu. Jej uczennicą była m.in. Helena Makowska-Fijewska.
Bibliografia
Kaczyński: Dzieje „Halki”; Kraków muz. 1918–39; Sobański: Teatr Pol. na Śląsku; Kur. Warsz. 1928 nr 88, 1929 nr 35, 36, 67, 1931 nr 163, 1933 nr 292, 1935 nr 342, 1936 nr 6, 248, 327, 1939 nr 233; Muzyka 1931 nr 4–6; Ruch Muz. 1969 nr 8; Prosnak: T. Wielki; Afisze, IS PAN; Informacje rodziny.
Ikonografia
Fot.: ISPAN.
