Maria Laskowska-Żytomirska
LASKOWSKA Maria Wanda, 1° v. Dowbor, 2° v. Żytomirska (21 III 1912 Berlin - 28 VI 1978 Warszawa), śpiewaczka. Była córką Władysława L. i Wandy Marii z Rembielińskich, żoną oficera Wojska Pol. Romualda Dowbora (ślub w 1931), a od 1945 dziennikarza i literata Eugeniusza Żytomirskiego. Ukończyła w Poznaniu średnią szkołę muz. i konserwatorium (1938); kształciła się w grze na fortepianie i śpiewie (w klasie M. Trąmpczyńskiej). Od 1937 występowała na koncertach estradowych i w pozn. rozgłośni PR. W okresie okupacji niem. śpiewała w Warszawie w kawiarniach i w jawnych t. Figaro, Kometa, Bohema. Po powstaniu warsz. znalazła się w obozie pracy w Reinowitz. Po zakończeniu wojny debiutowała 8 IX 1945 w Poznaniu jako solistka T. Wielkiego w roli Hanny Glawari "Wesoła wdówka"). W końcu t.r. wyjechała do USA towarzysząc mężowi, korespondentowi pol. prasy. Występowała tam na koncertach dla Polonii i w radiu; wracając do kraju dała koncert w 1947 w Domu Ludowym w Londynie. Zamieszkała w Warszawie. W sez. 1948/49 występowała w Poznaniu w T. Komedii Muzycznej (Mary w "Karierze panny Mary"). Estradową działalność artyst. zakończyła w 1958. Do 1969 pracowała jako tłumaczka. W 1975 otrzymała emeryturę.
Bibl.: Almanach 1977/78; Świtała; Pam. Teatr. 1963 z. 1-4 s. 191; Życie Warsz. 1978 nr 153; Afisze, programy, IS PAN; Akta (tu fot.), ZASP; Akta, ZUS Warszawa.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994
