Michał Ardatti
ARDATTI Michał, właściwie Michał Sileński (11 sierpnia 1888 Nerczyńsk w Rosji – 18 listopada 1983 Warszawa),
śpiewak.
Był synem Stefana Sileńskiego i Agaty z Piszczatowskich; kilkakrotnie żonaty: jego drugą żoną była śpiewaczka Zofia Tamara z domu Andruszczenko (ślub 11 października 1936 w Warszawie, rozwód w 1947), trzecią Joanna z Mikołajczyków (ślub 4 grudnia 1952 w Warszawie).
Ukończył Konserwatorium Muzyczne i prawo na Uniwersytecie w Moskwie. W latach 20. brał udział w przedstawieniach operowych Ruchomego Teatru dla żołnierza i Ludu pod nazwą Scena Polska, które odbywały się w Warszawie, między innymi w Dolinie Szwajcarskiej (sezon 1922/23) i Teatru Nowości (sezon 1926/27). Według informacji podanej w leksykonie Stanisława Łozy śpiewał partie barytonowe w Halce (Janusza), Rigoletcie, Fauście, Pajacach, Aidzie, Traviacie. Później wyjechał za granicę, ale przyjeżdżał do kraju, na przykład w 1930 według „Tygodnika Ilustrowanego” Ardatti,
baryton bohaterski opery zagranicznej, śpiewał niedawno z dużym powodzeniem przed mikrofonem radiostacji warszawskiej.
Przed II wojną światową udzielał lekcji śpiewu. Po wojnie występował na koncertach jubileuszowych, na przykład Zofii Bielewiczowej 25 kwietnia 1946 w Zabrzu, Stanisławy Abłamowicz-Meyerowej 8 grudnia 1948 w Krakowie, w sali kina „Świt”. Mieszkał prawdopodobnie w Warszawie.
Bibliografia
Almanach 1983/84; Kaczyński: Dzieje „Halki”; Łoza: Uzupełnienia (il.); Kur. Warsz. 1922 nr 205, 1926 ur 284; Ruch Muz. 1946 nr 24, 1948 nr 10; Tyg. lustr. 1930 nr 18 (il.); Życie Warsz. 1983 nr 277; Akty: małżeństw nr VII-156/57/1936, nr I/II/2796/1952 i zgonu nr I/1817/1983, Arch. USC Warszawa.
Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. 1, Instytut Sztuki PAN Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.
Biogram z Almanachu Sceny Polskiej
Michał Ardatti, właśc. Sileński (29 VII 1888 Nierczinsk na Syberii - 18 XI 1983 Warszawa), śpiewak, pedagog. Ukończył studia prawnicze i muzyczne w Moskwie. W l. dwudziestych brał udział w przedstawieniach operowych Ruchomego T. dla Żołnierzy i Ludu "Scena Polska", które były prezentowane m. in. w Warszawie, w Dolinie Szwajcarskiej (sez. 1922/23), w T. Nowości (sez. 1926/27). Śpiewał barytonowe partie w operach: "Halka" Moniuszki (Janusz), "Rigoletto" Verdiego, "Faust" Gounoda, "Pajace" Leoncavalla, "Aida i Traviata" Verdiego. Przed II wojną świat. udzielał lekcji śpiewu.
Źródło: Almanach Sceny Polskiej 1983/84. Tom XXV. Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe - Warszawa 1987.
