Helena Lipowska
Helena Lipowska, także Klimek, Gołubek, zam. Mazurek (ok. 1893 - 26 V 1985 Toronto), śpiewaczka, pedagog. Była kwiaciarką, kiedy głosem jej zainteresowały się Maria i Zofia Kozłowskie. Wkrótce też rozpoczęła we Lwowie edukację muz. pod ich kierunkiem. Ok. 1917 zadebiutowała z powodzeniem na scenie lwowskiej i pozostała w zespole operowym do końca sez. 1925/26. Z zespołem lwów. wyjeżdżała na gościnne występy do Krakowa (np. w 1924 jako Zofia w "Halce" Moniuszki). W sez. 1925/26 zaproszona na występy do Opery Warsz. śpiewała tytułową partię w "Madame Butterfy" Pucciniego, Małgorzatę w "Fauście" Gounoda i Barbarę w "Zygmuncie Auguście" Joteyki. Od sez. 1926/27 przeszła na stałe do zespołu Opery Warsz. i była jedną z jej najpopularniejszych solistek. Śpiewała tu z niewielkimi przerwami aż do wybuchu wojny (była już zaangażowana na sez. 1939/40). W swym repertuarze miała wiele wiodących partii sopranowych. Poza wymienionymi m.in. Fatmę ("Casanova" Różyckiego), Micaelę ("Carmen" Bizeta), Rachelę ("Żydówka" Halevy'ego), Hannę ("Straszny dwór" Moniuszki), Bronię ("Hrabina" Moniuszki), Elzę ("Lohengrin" Wagnera), tytułowe partie w "Królowej Jadwidze" Joteyki, "Jenufie" Janaczka, "Goplanie" Żeleńskiego, "Aidzie" Verdiego oraz swą popisową partię Halki, wykonywaną wielokrotnie w różnych inscenizacjach, a także na pierwszym płytowym nagraniu w pocz. 1. trzydziestych. W okresie warsz. występowała gościnnie m.in. we Lwowie (1928), w Operze Poznańskiej (1929, 1932, 1933, 1934), np. jako Leila ("Poławiacze pereł" Bizeta), Giulietta ("Opowieści Hoffmanna" Offenbacha), Mimi ("Cyganeria" Pucciniego), w Pradze (1930) i Zakopanem (1931) jako Halka, znów we Lwowie (1932, 1935, 1938) m.in. jako Aida. W 1938 brała udział w przedstawieniach Polskiej Opery Ludowej w warsz. Łazienkach. Śpiewała też na wielu scenach i estradach Austrii, Francji, Jugosławii, Niemiec, St. Zjednoczonych i Szwajcarii. Po II wojnie świat, znalazła się w pierwszym zespole Sceny Muzyczno-Operowej przy ul. Marszałkowskiej w Warszawie (sez. 1945/46), gdzie śpiewała Neddę w "Pajacach" Leoncavalla. Wkrótce rozpoczęła działalność pedagogiczną, której po wyjeździe (w początkach 1949) do Kanady poświęciła się całkowicie, prowadząc przez wiele lat własną szkołę śpiewu w Toronto.
Źródło: Almanach sceny polskiej 1984-85. Tom XXVI. Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe - Warszawa 1989.
