Barbara Nieżychowska
NIEŻYCHOWSKA Barbara Łucja, 1° v. Zarudzka, 2° v. Kuczewska (23 XII 1921 Chlewo k. Poznania - 20 III 1970 Gliwice), śpiewaczka. Była córką Kazimierza N., dzierżawcy, i Aleksandry z Sieradzkich, siostrą aktora estradowego Jacka N., żoną Romualda Zarudzkiego (ślub ok. 1945), potem Zygmunta Zdzisława Kuczewskiego (ślub 2 V 1969). W 1939 ukończyła gimn. humanistyczne sióstr urszulanek we Lwowie. Podczas okupacji niem. uczyła się śpiewu u A. Sari. Zaczęła występować w 1944 w warsz. kawiarni "Swann", dawała także recitale w kawiarni "U Aktorek". W 1945 została słuchaczką Studia Starego T. w Krakowie, ale wkrótce przerwała naukę i zajęła się wychowywaniem dzieci. Od 1950 prowadziła chór świetlicowy w Starej Hucie w Gliwicach. W grudniu 1950 została próbnie przyjęta do chóru Filharmonii w Krakowie, od marca 1951 śpiewała w zespołach wokalnych rozgłośni krak. i katowickiej PR. Od 1952 uzupełniała swoje wykształcenie muz. w Średniej Szkole Muz. w Gliwicach (dyplom eksternistki 1957). Równocześnie od sez. 1952/53 do końca życia była solistką miejscowej Operetki Śląskiej. Odznaczała się wdziękiem, temperamentem i inwencją aktorską. Śpiewała kilkadziesiąt czołowych partii sopranowych, takich jak: Saffi ("Baron cygański"), Zofia ("Nowy Don Kichot" S. Moniuszki), Gabriela ("Paryskie perfumy") Carlotta ("Gasparone"), Cyganka ("Hrabina Marica").
Bibl.: Almanach 1969/70; Orzechowski: Stary Teatr; Ruch Muz. 1971 nr 6 (il.); Afisze; programy, IS PAN; Akta, Operetka Śląska Gliwice; Akta, ZASP.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994
