Bronisław Nieszporek
NIESZPOREK Bronisław (5 III 1891 Będzin - 6 VIII 1974 Warszawa), aktor, sufler. Był synem Szymona N., górnika, i Elżbiety z domu Klich, mężem Berty Biaux, potem Zofii Voellnagel. Pracował jako sufler w 1908 w t. amat. w Będzinie. W sez. 1908/09 debiutował jako aktor na scenie teatru w Sosnowcu za dyrekcji E. Majdrowicza. W 1909-11 należał do zespołu T. Polskiego w Wilnie, w którym poza występami, pełnił też funkcję suflera. Po przybyciu do Warszawy w 1911, ze scenami stołecznymi był związany do przejścia na emeryturę w 1964. Do wybuchu II wojny świat. pracował jako sufler w T. Letnim, Rozmaitości, Narodowym i Nowym, po wojnie w T. Polskim, w którym równocześnie był asystentem reżysera. Grał dziesiątki niewielkich ról, przygotowywał nagłe zastępstwa, np. w 1926 za S. Jaracza zagrał w T. Narodowym Smugonia ("Uciekła mi przepióreczka"). Tłumaczył z franc. cieszące się powodzeniem na wielu scenach krajowych sztuki, jak np. "Syn Ameryki", "Pionierki", "Polowanie na męża" M. Donnay'a, "On, ona i mama". Za wieloletnią działalność przekładową otrzymał (1936) Srebrny Wawrzyn Akademicki Pol. Akademii Literatury. W czasie okupacji niem. pracował w barze "Znachor" w Warszawie. Od 1945 działał w Zarządzie Głównym ZASP-u, przewodnicząc Sekcji Suflerów i Inspicjentów; w 1959 został zasłużonym członkiem SPA-TiF-ZASP. Należał do najbardziej znanych suflerów w t. pol., do "suflerskiej elity, nielicznej grupy mistrzów" (K. Madoń). Był autorem jednoaktówek (np. "Targówek"), pozostawił obszerne wspomnienia pt. "Historia teatru w Polsce", których fragm. drukowała "Stolica" oraz "Pamiętnik Teatralny".
Bibl.: Almanach 1973/74; Czempiński: Teatry w Warszawie s. 160; Iwaszkiewicz: T. Polski; Wysiński: ZASP; Biuletyn SPATiF-u 1974 nr 118; Kur. Warsz. 1910 nr 125; Pam. Teatr. 1980 z. 1 s. 53 (il.), 75-77 (K. Madoń), 1991 z. 3-4 s. 447^ł68 (B. Nieszporek); Prz. Teatr, i Film. 1924 nr 5; Rampa 1938 nr 1; Scena i Szt. 1909 nr 43; Scena Pol. 1922 z. 11-12; Życie Warsz. 1974 nr 191, 192; Akta (tu fot.), ZASP; Akta T. Polski Warszawa; B. Nieszporek: Historia teatru w Polsce, rkps IS PAN (sygn. 1386).
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994
