Janina Kaczorowska
Janina Kaczorowska, z domu Wąsowicz, także Dunin-Wąsowicz (29 XI 1889 Warszawa - 28 XI 1985 Skolimów), aktorka, śpiewaczka, suflerka. Występowała głównie na prowincji, m. in. w 1913 w zespole Jana Pilawy-Czesławskiego w Płocku, w l. 1916-17 w T. Popularnym Jerzego Siekierzyńskiego w Lublinie i z zespołem tym gościnnie w Zamościu, następnie w otwartym przez Siekierzyńskiego w maju 1917 lubelskim kabarecie Czarny Kot. W 1919 u Henryka Czarneckiego we Włocławku i Ciechocinku oraz u Antoniego Millera w Kielcach, w sez. 1919/20 w T. Miejskim w Sosnowcu, w 1921 z zespołem T. Plebiscytowego pod kier. Czarneckiego w Kaliszu, w styczniu 1922 w warsz. T. Nietoperz, w 1922 z zespołem krak. T. Bagatela w Kaliszu, w sez. 1922/23 w zespole operetkowym T. Polskiego w Katowicach, w sez. 1923/24 z operetką Nowości z Krakowa w Bydgoszczy, w sez. letnim 1924 z tym samym zespołem pod kier. Tadeusza Pilarskiego w Piotrkowie i Kielcach, w sez. 1924/25 w T. Miejskim w Bydgoszczy, później znów w T. Nowości w Krakowie i z zespołem tego t. gościnnie w "Adieu Mimi" Benatzkiego w Lublinie, Zamościu, Chełmsku, Kowlu, Równem, Łucku, Brodach, Tarnopolu, Złoczowie. W tym samym roku została zaangażowana przez Jana Otrembskiego do T. Rozmaitości w Częstochowie. W 1928 grała w Kaliszu w zespole Antoniego Kaczorowskiego, 22 stycznia t. r. miała tu swój benefis. W 1929 z zespołem Rewii Poznańskiej pod kier. Kaczorowskiego w Płocku, Częstochowie i Kaliszu, w 1930 w Tarnowie, Płocku, Radomiu, Sandomierzu, Częstochowie, w 1934 z zespołem aktorów operetki warsz. w Kaliszu, Kielcach, Gdańsku, Tarnowie, Krakowie i Płocku. W sez. 1935/36 grała w T. Malickiej w Warszawie, następnie do 1939 znów w objazdach. W okresie przedwojennym występowała zarówno w repertuarze dramatycznym, jak i operetkowym. Niektóre role: tytułowe w "Aszantce" Perzyńskiego i "Sublokatorce" Grzymały-Siedleckiego, Klara ("Śluby panieńskie" Fredry), Irena ("Ponad śnieg" Żeromskiego), Hesia ("Moralność pani Dulskiej" Zapolskiej), Belotte ("Madame Pompadour" Falla), Dolly ("Frasquita Lehára), Maud ("Katia tancerka" Gilberta), Stasia ("Czardaszka" Kálmána), Bobuszka ("Ostatni walc" Straussa). W l. 1939-45 pracowała jako kelnerka, potem suflerka w T. Miniatury w Warszawie. Po wojnie była aktorką i suflerka w miejskich T. Dramatycznych w Warszawie (l. 1945-47), potem suflerka T. Powszechnego, a od 1950 T. Syrena. Z końcem l. pięćdziesiątych zamieszkała w schronisku aktorów w Skolimowie.
Źródło: Almanach sceny polskiej 1985/86. Tom XXVII. Wydawnictwo Naukowe PWN - Warszawa 1993.
