Władysław Zawistowski
ZAWISTOWSKI Władysław (21 VI 1897 Warszawa - 30 XII 1944 Neuengamme k. Hamburga), kierownik literacki. Był synem Adolfa Z.; żonaty z Janiną z Grobickich. Ukończył studia polonistyczne na Uniw. Warsz., gdzie również doktoryzował się w 1920. Działał jako poeta, krytyk lit. i teatralny. Recenzje i artykuły teatr. zamieszczał m.in. w "Kurierze Polskim" (1920-26), "Epoce" (1927-28), "Tygodniku Ilustrowanym" (1922-28), "Pionie "(1933-34); wybór jego recenzji ukazał się w książce "Teatr warszawski między wojnami" (Warszawa 1971). Związany z grupą "Skamander", w 1921 należał do kierownictwa eksperymentalnego t. Elsynor. W 1924-26 był red. naczelnym "Sceny Polskiej". Od 1925 do 1929 wykładał historię t. w Państw. Szkole Dramatycznej przy Konserwatorium Muzycznym w Warszawie. W 1928 wszedł w skład Rady Repertuarowej powołanej przy Miejskich T. Dramatycznych w Warszawie. W skład Rady wchodzili także A. Górski i W. Borowy, ale Z. był określany jako "stały kierownik literacki"; funkcję tę pełnił do 1930. Od 1932 został powołany na stanowisko naczelnika Wydziału Sztuki w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego; zajmował je do września 1938. Od 1933 jako sekretarz wchodził w skład Zarządu TKKT, którego był jednym z założycieli. W sez. 1938/39 objął dyrekcję Zarządu TKKT oraz kierownictwo PIST. W 1939 został mianowany dyr. połączonych t. warsz., ale stanowiska tego nie objął z powodu wybuchu wojny. Od października 1939 był w Warszawie kierownikiem Sekcji Prezydialnej Zarządu Miejskiego; w konspiracji działał w Departamencie Kultury i Sztuki Delegatury Rządu na Kraj. Podczas powstania warsz. został wywieziony przez Niemców do obozu koncentracyjnego Neuengamme.
L. Schiller pisząc o jego działalności w Wydziale Sztuki określił go jako "troskliwego opiekuna twórczości teatralnej w dobie obecnej, który z pasją artysty, sumiennością naukowca i rozwagą społecznika przystąpił do dzieła przebudowy sceny polskiej".
Bibl.: Kreczmar: Drugi notatnik; Łoza: Czy wiesz I; Ordęga, Terlecki; Orlicz (il.); Owerłło; Schiller: Teatr ogromny; W. Zawistowski: Teatr warszawski między wojnami, Warszawa 1971 (wstęp E. Krasińskiego).
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
