22 lipca 1955
Pierwsza realizacja Wesela od 1948
Warszawa: otwarcie nowej siedziby Teatru Domu Wojska Polskiego w Pałacu Kultury i Nauki im. Stalina w Warszawie z widownią dla 650 osób premierą Wesela Stanisława Wyspiańskiego w reżyserii Maryny Broniewskiej i Jana Świderskiego grającego też Poetę i scenografii Andrzeja Pronaszki. Tadeusz Białoszczyński – Gospodarz, Wanda Łuczycka – Gospodyni, Józef Nowak – Jasiek, Halina Mikołajska – Rachel.
Była to pierwsza realizacja Wesela od 1948, a więc po okresie stalinizmu. Konstanty Puzyna jako kierownik literacki w szkicu Zagadnienia „Wesela” sugerował, że dramat ten jest „pamfletem politycznym” na postawy Polaków mające rodowód romantyczny. Jednak jego koncepcji nie zdołano w spektaklu urzeczywistnić. Przekrój bronowickiej chaty stał na tle horyzontu, który w trakcie nasłuchiwania pozostawał ciemny żeby podkreślić, że weselnicy ulegli autosugestii. Obrazy Matki Boskiej w izbie były minimalne. Hetmana zaś dręczyły Diabły, które odziane zostały nie w rosyjskie mundury, lecz w szlacheckie kontusze. Spektakl zagrano 151 razy.
Rafał Węgrzyniak