29 kwietnia 1957
Osmędeusze – „oratorium szyldowe” Mirona Białoszewskiego i Ludwika Heringa
Warszawa: prapremiera Osmędeuszy „oratorium szyldowego” Mirona Białoszewskiego i Ludwika Heringa ze scenografią Ludmiły Murawskiej w ramach programu trzeciego Teatru Osobnego w Klubie Hybrydy. Przedstawiacz – Białoszewski, Pomagierka – Murawska.
„Największa rzecz sceniczna epicka zamkniętej epoki przedmieścia w Teatrze Osobnym przedstawiająca osiemnaście postaci i dwa chóry” Wianczarek i Gości Weselnych. Historia miłości sztukmistrza podwórzowego Sylwestra, który aby poślubić Teosię zamordował cmentarną żebraczkę Katakumbową, była opowiadana i odgrywana przez parę aktorów przy pomocy malowanych „szyldów” zakrywających twarze i torsy aktorów. Szyldy zawieszała na sobie „druga osoba przedstawiająca do wtóru pierwszej – gadającej”. W ramach trzeciego programu grane były przed Osmędeuszami również dwa krótkie dramaty: Żmud i Stworzenie świata.
Teatr Osobny by Instytut Teatralny on Mixcloud
Rafał Węgrzyniak
