Rolf Schneider
(ur. 17 kwietnia 1932, Chemnitz-Karl-Marx-Stadt, Niemcy)
Niemiecki pisarz, dramaturg, publicysta, autor słuchowisk radiowych. Pochodził z robotniczej rodziny, mieszkał i wychowywał się w Wernigerode. Po ukończeniu szkoły średniej, w latach 1951-1955 studiował germanistykę i pedagogikę na Universität Halle-Wittenberg w Saksonii, a także romanistykę. Jego nauczycielem uniwersyteckim był między innymi, znany niemiecki romanista żydowskiego pochodzenia, Victor Klemperer.
W latach 1955-1958 był szefem redakcji, bardzo krytycznego w stosunku do ówczesnego rządu, kulturalno-politycznego czasopisma "Aufbau". Po roku 1958 nie pracował etatowo, jako pisarz uprawiał "wolny zawód".
Jego debiutem była książka "Aus zweiter Hand" wydana w 1958 roku przez Aufbau-Verlag.
W roku 1962 Schneider otrzymał nagrodę Lessing Preis, w 1966 Hörspielpreis der Kriegsblinden, a w 1972 nagrodę Kunstpreis FDGB - Wolnych Związków Zawodowych.
W latach siedemdziesiątych, jego ambiwalentny i dość krytyczny stosunek do wydarzeń i sytuacji w NRD był przyczyną częstych konfliktów i zatargów z władzami. Mimo możliwości wyjazdu za granicę wolał zostać w kraju. Jak sam mówił, mieszkał tu z własnego wyboru.
Od 1972 roku w swojej twórczości zajmuje się przede wszystkim sprawami dnia codziennego ludzi żyjących w Niemczech Wschodnich. Bardzo wnikliwie opisuje i analizuje konflikty i zmiany psychiki enerdowskiego społeczeństwa. Jego powieści "Reise nach Jaroslaw", "Das Glück" a także dramat "Prozess in Nürnberg" przyniosły mu spory rozgłos i dużą popularność.
22 maja 1979 roku, w liście otwartym do Ericha Honeckera, Schneider wraz ze Stefanem Heymem i Joachimem Seyppelem zostali zadenuncjowani, przez wiernego partyjnej ideologii SED (Niemiecka Socjalistyczna Partia Jedności) pisarza Dietera Nolla, jako "zdegenerowane typy", które współpracują z wrogami państwa i chcą sobie stworzyć reklamę krytyków ustroju. Wobec tego, jeszcze w tym samym roku, pisarz został wykluczony ze Związku Literatów Niemieckich. Otrzymał także wieloletnią wizę do Republiki Federalnej Niemiec, nie zrezygnował jednak z obywatelstwa NRD.
W 1979 roku zaczynają się jego kontakty z teatrem. Został wówczas dramturgicznym konsultantem w Stadttheater Mainz und Nürnberg. Do Związku Literatów został ponownie przyjęty w 1989 roku.
W latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych Schneider coraz częściej zajmuje się eseistyką, a interesuje go przede wszystkim krytyczna oceną niemieckiej przeszłości. Efektem tych zainteresowań jest cykl esejów opublikowany w 1992 roku w książce "Volk ohne Trauer".
Po roku 2000 zajmuje się głównie publicystyką kulturalną i polityczną, ceniony jest jako krytyczny analityk życia codziennego. Wydał około siedemdziesięciu książek. Obecnie mieszka w Schöneiche pod Berlinem.
