Dario Niccodemi
NICCODEMI Dario
(ur. 1874, Livorno, Włochy - zm.1934, Rzym, Włochy)
Włoski pisarz, dramaturg, tłumacz, krytyk teatralny i reżyser. Dzieciństwo i młodość spędził w Buenos Aires, gdzie zadebiutował jako krytyk teatralny i autor dwóch - napisanych po hiszpańsku - sztuk teatralnych, opublikowanych na łamach dzienników. W 1900 roku został sekretarzem francuskiej aktorki Réjane i przeprowadził się do Paryża. We Francji spędził kilka lat. W tym czasie pisał komedie, głównie po francusku, a także przekładał na francuski sztuki pisarzy włoskich. Najpopularniejszą sztuką Niccodemiego z tych czasów były "Rekiny" (1913), przypominające sztukę Henri Becque`a "Kruki". Tytułowe rekiny to bowiem ludzie opętani żądzą pieniądza.
Po powrocie do Włoch pisarz kierował własnym zespołem teatralnym, który w 1921 roku w rzymskim Teatro Valle wystawił po raz pierwszy sztukę Luigi Pirandella "Sześć postaci scenicznych w poszukiwaniu autora", co spotkało się ze sprzeciwem publiczności.
Jako dramatopisarz był autorem popularnych i cieszących się dużym powodzeniem, sprawnie napisanych komedii obyczajowych jak: "La flamme" (1910), "Gałganek" (1915), "Cień" (1915), "Nieprzyjaciółka" (1917), "Świt, dzień i noc" (1921). Niccodemi jest także autorem kilku powieści, ale największe zainteresowanie czytelników i krytyki wzbudził tom wspomnień "Czas miniony" (1928).
