Autorzy

MITTERER Felix
(ur. 6 lutego 1948, Achenkirch, Tyrol, Austria)
Austriacki pisarz i aktor; autor dramatów, scenariuszy filmowych, słuchowisk radiowych, opowiadań i książki dla dzieci. Ojciec nieznany; matka - Adheleid Marksteiner-Lamprecht, małorolna chłopka, urodziła wcześniej kilkoro ślubnych i nieślubnych dzieci. Felixa adoptowała para robotników rolnych, Julia i Michael Mitterer. Wraz z dzieckiem wędrowali od gospodarstwa do gospodarstwa, żyli bardzo skromnie. Felix, już jako siedmioletni chłopiec, musiał pomagać w gospodarstwie: suszył siano, zajmował się końmi, nosił wodę. Uczęszczał do szkoły najpierw w Kitzbühel, potem w Kirchbergu; uwielbiał czytać. Po ukończeniu szkoły podstawowej zdał do seminarium nauczycielskiego w Innsbrucku; mieszkał w katolickim internacie prowadzonym przez wikarego. W czasie wakacji pracował w Kirchbergu w piekarni i w sklepie spożywczym.
W 1966 roku, nie skończywszy seminarium, Mitterer podjął pracę w urzędzie celnym w Innsbrucku; traktował tę pracę jako przejściową, miał bowiem zamiar zostać pisarzem. Zaczął pisać, jak twierdzi, mając dwanaście lat; jego teksty publikowane były w gazetach i czasopismach od początku lat siedemdziesiątych. Przełomowy okazał się rok 1977, gdy ukazała się pierwsza książka Mitterera "Superhenne Hanna", w teatrze Volksbühne w Innsbrucku odbyła się prapremiera dramatu "Kein Platz für Idioten" (Głupkom wstęp wzbroniony), w którym sam autor wystąpił też w roli upośledzonego chłopca, a telewizja austriacka nakręciła film według scenariusza "Schiessen" (Strzelanie) a autor zagrał w nim sam siebie.
Po tym wielokrotnym debiucie Mitterer postanowił zrezygnować z pracy w urzędzie; jeszcze w tym samym roku otrzymał stypendium Ministerstwa Nauki i Sztuki dla dramatopisarzy. W następnych latach grał w teatrze w Wiedniu, ale mimo że otrzymywał kolejne propozycje ról, zdecydował jednak, że poświęci się pisaniu. W tym czasie ożenił się z malarką Chryseldis Hofer; w 1980 roku przyszła na świat ich córka Anna. Od 1995 roku pisarz mieszka w Castlelions w Irlandii. Jest laureatem wielu nagród, między innymi: Nagrody Wydawniczej Ministerstwa Nauki i Sztuki (1981, 1988, 1990, 1994), Nagrody Ministerstwa Nauki i Sztuki za twórczość telewizyjną (1984), Nagrody Ministerstwa Oświaty za twórczość telewizyjną (1987), Styryjskiej Nagrody im. Petera Roseggera (1987), Nagrody Artystycznej Tyrolu (1988), "Tele-Star" - nagrody niemieckich stacji ARD i ZDF za twórczość telewizyjną (1990), Nagrody Ministerstwa Nauki i Sztuki za twórczość literacką (1991), Prix Italia za słuchowisko radiowe "Die Beichte" (Spowiedź, 2004).
Mitterer jest w Austrii uważany za przedstawiciela dramatu ludowego (Volkstück), następcę Franza Kranewittera i Karla Schönherra, dramatopisarzy z Tyrolu. Nawiązuje do tradycji teatru plebejskiego, stylizując język postaci na żargon środowiskowy. Bohaterami dramatów Mitterera są ludzie zepchnięci na margines życia: starzy, chorzy, niepełnosprawni, upośledzeni psychicznie, a także homoseksualiści, Żydzi i więźniowie. Pisarz stawia czoło uprzedzeniom, demaskuje brak tolerancji, dekonstruuje mity. Do napisania debiutanckiego dramatu "Kein Platz für Idioten" zainspirowała go scena zaobserwowana w gospodzie: właściciel wyprosił matkę upośledzonego chłopca, ponieważ irytowało go zachowanie jej syna. Bohaterka dramatu "Stigma" (Stygmat) - Marynia, wiejska dziewczyna, ofiarowuje krew menstruacyjną Chrystusowi, za co zostaje obdarzona stygmatami; premiera dramatu wywołała skandal (1982, w tym samym roku publikacja). Akcja czterech jednoaktówek zebranych w tomie "Czas odwiedzin" (premiera i publikacja w 1985) rozgrywa się w szpitalu, domu starców, zakładzie dla nerwowo chorych i więzieniu; wszyscy bohaterowie są, choć w różny sposób, ubezwłasnowolnieni. (Jedną z jednoaktówek - "Boczny tor" - autor przerobił potem na monodram "Syberia", premiera i publikacja 1989). "Die wilde Frau" (Dzika kobieta, premiera i publikacja 1986) oparta jest na motywach popularnej alpejskiej sagi o demonicznych, dzikich kobietach. W dramacie "Kein schöner Land" (Czyż jest piękniejszy kraj, premiera 1987, wyd. 1989) Mitterer, zajmując się faszystowską przeszłością Tyrolu, rozprawia się z mitem Austrii
rzekomo napadniętej przez III Rzeszę."DieKinder des Teufels" (Dzieci diabła, premiera i publikacja 1989) wpisują się w nurt teatru dokumentalnego; dramat nawiązuje do procesu czarownic w Salzburgu w XVII wieku. "Jedermann" (premiera i publikacja 1991) to uwspółcześniona wersja moralitetu. "Abraham" (premiera i publikacja 1993) podejmuje problem braku tolerancji dla relacji homoseksualnych. W dramacie "In der Löwengrube" (W jamie lwa, premiera 1997, wydanie 1998) Mitterer piętnuje politykę rasową narodowego socjalizmu i ujawnia stosunki panujące w środowisku teatralnym w czasie sprawowania władzy przez nazistów. "Tödliche Sünden" (Grzechy śmiertelne, wydanie 1999) nawiązują do formy reality show - bohaterowie są podglądani przez widzów programu telewizyjnego.
W ostatnich latach Mitterer napisał dramaty "Die Frau im Auto" (Kobieta w samochodzie, wydanie 1998), "Gaismair" (wydanie 2001), "Johanna oder die Erfindung der Nation" (Johanna albo wynalazek narodu, wydanie 2002) oraz "Die Beichte" (Spowiedź, wydanie 2004). Mitterer jest też autorem słuchowisk radiowych i scenariuszy telewizyjnych.