Marek Koterski
(ur. 3 czerwca 1942, Kraków, Polska)
Reżyser filmowy i teatralny, scenarzysta i dramaturg. Koterski, urodzony w Krakowie, uważa się za wrocławianina, bowiem we Wrocławiu kończył szkoły i intensywnie dojrzewał. Jest absolwentem polonistyki Uniwersytetu Wrocławskiego, ale w 1966 roku wyjechał do Warszawy, gdzie przez rok studiował także historię sztuki i malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych. W 1971 roku skończył Wydział Reżyserii łódzkiej PWSFTViT. Jego literackim debiutem było opowiadanie o śmierci aktora Zbyszka Cybulskiego zatytułowane "Zaczerpnąć dłonią". Zanim zrealizował pierwszy film fabularny według własnego scenariusza, nakręcił kilkanaście filmów krótkometrażowych i dokumentalnych - "Lekka tkliwość" (1975) o pracy lekarzy, "Naprzód" (1976) o amatorskim teatrze wrocławskim "Sylaba 68", "Dziwny świat Thomasa Puckey`a" (1976) o angielskim plastyku, "Teatr - reżyser i aktor" (1978) - o realizacji "Snu srebrnego Salomei" Juliusza Słowackiego przez Adama Hanuszkiewicza w Teatrze Narodowym w Warszawie i budowaniu roli przez Grażynę Szapołowską, "Na to wszystko trzeba popatrzeć z tej drugiej, pogodniejszej strony" (1979) - o aktorze Romanie Kłosowskim, "Szczęście" (1980) o pensjonariuszach zakładu poprawczego, "Szajbus. Film o Wojtku Wiszniewskim" (1985) o przedwcześnie zmarłym reżyserze.
Filmowy debiut fabularny Koterskiego to obraz "Dom wariatów" z Tadeuszem Łomnickim i Markiem Kondratem w rolach głównych, zrealizowany w 1984 roku, wyróżniony nagrodą dla najlepszego debiutanta na Koszalińskich Spotkaniach Filmowych "Młodzi i Film" oraz nagrodą dziennikarzy dla najciekawiej zapowiadającej się indywidualności twórczej.
Dwa lata później nakręcił film "Życie wewnętrzne", za który otrzymał Nagrodę Główną "Złote Lwy" na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni i "Syrenkę Warszawską" - nagrodę Klubu Krytyki Filmowej SDP. W 1987 roku Koterski wyreżyserował "Życie wewnętrzne" na deskach warszawskiego Teatru Współczesnego, które grano niemal dwieście razy. W roku 1999 wyreżyserował także teatralną wersję "Domu wariatów" na scenie Teatru Ateneum w Warszawie, z Gustawem Holoubkiem w roli Ojca.
W 1989 roku Koterski wyreżyserował w Teatrze Telewizji swoją sztukę o narkomanach zatytułowaną "Społeczność", z Jerzym Stuhrem w roli Kotana.
Filmografia Koterskiego obejmuje zaledwie siedem tytułów, z których ostatni "Wszyscy jesteśmy Chrystusami" miał pemierę 2006 roku. Reżyser realizuje filmy zawsze według swoich scenariuszy. Trzeci film Koterskiego - "Porno" stał się najbardziej kasowym filmem roku 1990. Kolejny film - "Nic śmiesznego" powstał w 1996 roku, w tym samym roku Koterski wyreżyserował w warszawskim Teatrze Dramatycznym swój dramat "Zęby". Bohaterem "Nic śmiesznego" jest - grany przez Cezarego Pazurę - Adaś Miauczyński, życiowy nieudacznik, który powróci w kolejnych filmach Koterskiego - w komedii "Ajlawiu" (1999) oraz w zrealizowanym w 2002 roku, najbardziej autobiograficznym ze wszystkich prac reżysera - "Dniu świra", gdzie w postać Miauczyńskiego wcielił się Marek Kondrat. Za "Dzień świra" Koterski otrzymał po raz drugi główną nagrodę gdyńskiego festiwalu filmowego, na którym nagrodzono także Marka Kondrata.
Głównym motywem całej twórczości Koterskiego - filmowej i teatralnej, w której łączy on komediodramat, groteskę i psychologizm - jest duchowy upadek człowieka, próba znalezienia przyczyn tej wewnętrznej degrengolady, objawiającej się na zewnątrz rozpadem więzi rodzinnych i uczuciowych.
"Wszystkie moje filmy - mówi Koterski - żywią się mną. I to mną w konkretnym kraju. W Polsce. Ale chcę powiedzieć również, że trochę z moim bohaterem się rozjeżdżamy. W kolejnych filmach odczarowuję kolejne demony, które mnie trapią. W związku z tym odczarowywaniem w kolejnych filmach czuję się zdrowszy."
