Jan Ośnica
Jan Ośnica, właśc. Leon Nałęcz-Moszczyński (16 grudnia 1904 Tyflis – 30 stycznia 1982 Warszawa),
pisarz, autor sztuk dla dzieci i młodzieży.
Od 1921 mieszkał w Wiedniu, gdzie studiował malarstwo, następnie pracował jako karykaturzysta dla wiedeńskiej „Roto-Falme” [prawdopodobnie chodzi o „Die Rote Fahne”], od 1929 prowadził samodzielną pracownię (zdobnictwo tkanin) w Paryżu, w 1931 tamże projektował kostiumy i dekoracje dla Teatru Robotniczego, w latach 1936–39 był dekoratorem w pracowni makiet filmowych. Po wybuchu II wojny światowej zgłosił się do Armii Polskiej we Francji, w 1940 dostał się do niewoli, w 1942 ewakuowany do Wielkiej Brytanii. Do kraju wrócił w 1947. Od 1951 zaczęły się jego kontakty z teatrem lalek, kiedy to napisał Dziewczynkę z zapałkami, później ukazały się grane na wielu scenach krajowych i zagranicznych sztuki, jak Guignol w tarapatach, Mocny Bartek, Baśń o mieście Paryżu, Bamba w oazie Tongo, O pięknej Pulcheryi i szpetnej Bestyi, Złoty klucz, Baśń o dwóch nieustraszonych rycerzach, Jak Pietruszka rozumu szukał.
Źródło: Almanach Sceny Polskiej, 1981/1982
Uzupełnienia bibliograficzne
- Jan Ośnica, „Złoty klucz” i inne sztuki dla teatru lalek, Białystok 2010 [Złoty klucz, Jak słońce o zachodzie wschodziło; Baśń o dwóch nieustraszonych rycerzach; O pięknej Pulcheryi i szpetnej Bestyi; Nie zawsze jest, jak się komu wydaje; Wstęp – Halina Waszkiel];
- Jan Ośnica w: Halina Waszkiel, Dramaturgia polskiego teatru lalek, Warszawa 2013, s.79–85, fot. s.78.
